چرا حق با علی کریمی است؟

این چند روز که فضای باشگاه پرسپولیس متشنج بود، خیلی از هواداران به انتقاد از سکوت پیشکسوتان تیم پرداختند. آنها که در حمایت از یحیی گل‌محمدی دست به تجمع زده بودند، پلاکاردهایی حمل می‌کردند که روی آنها از انفعال چهره‌های قدیمی پرسپولیس انتقاد شده بود. این فضا آنقدر ادامه پیدا کرد که نهایتا علی کریمی وادار به واکنش شد. اسطوره فراموش‌نشدنی قرمزها در این مورد یک پیام بلندبالا روی صفحه شخصی‌اش منتشر کرد که جان‌مایه آن چنین چیزی بود: «نمی‌دانم چه خبر است، پس اظهارنظر نمی‌کنم.»
به‌نظر می‌رسد در این مورد حق با علی کریمی است و او موضع سنجیده و درستی اتخاذ کرده. پرسپولیس و استقلال معمولا کمبودهای زیادی دارند و در هر مقطعی کم‌و‌بیش می‌توان مدیریت این باشگاه‌ها را به چالش کشید. در برهه کنونی هم پرسپولیس با مشکلات مهمی دست به گریبان است که بزرگ‌ترین آنها عقب افتادن پرداختی به بازیکنان است. تا نیم‌فصل قاعدتا باید 50درصد دستمزد پرسپولیسی‌ها پرداخت می‌شد که این اتفاق رخ نداده و تنها حدود 30درصد قرارداد سرخ‌ها به‌حساب آنان واریز شده است. با وجود این شکل واکنش یحیی به این موضوع طوری است که انگار فاجعه‌ای بزرگ و بی‌نظیر رخ داده است. به علاوه باید توجه کرد که مدیرعامل جدید پرسپولیس تنها چند روز است به این باشگاه آمده و حتی اگر فلورنتینو پرس هم باشد، مدتی طول خواهد کشید تا بر شرایط مسلط شود.
گذشته از همه اینها تناقض مهمی در رفتار سرمربی پرسپولیس وجود داشت که علی کریمی هم به آن اشاره کرد. داستان این است که در آخرین روزهای حضور مجید صدری در باشگاه، یحیی به وضوح از او حمایت کرد و خواهان ابقای صدری شد. به هر حال صدری کسی بود که با وجود باقی ماندن مدت‌زمانی از قرارداد یحیی، آن را با رضایت سرمربی پرسپولیس تمدید کرد. با این حال بلافاصله بعد از خروج صدری، گل‌محمدی به انتقاد صریح از او پرداخت و عملکرد مدیریتی این چهره را زیر سؤال برد. آخرش هم کسی نفهمید اگر صدری بد بود، چرا مورد حمایت قرار گرفت و اگر خوب بود، چرا پس از تحویل میز و منصبش به او غضب شد. در نتیجه وقتی فضا تا این حد مبهم و کدر است، بهترین کار را یکی مثل علی کریمی انجام می‌دهد که ساکت و آرام به انتظار نشسته است.