ایستگاه‌های شارژ؛ بازار پررونق آینده

عمادالدین قاسمی پناه - روزنامه‌نگار

میزان پذیرش خودروهای سواری برقی در سال‌های اخیر از سوی مردم سراسر دنیا به‌شدت افزایش یافته است و قطعا بیش از این هم افزایش خواهد یافت. در آمریکا، دولت فدرال فشار می‌آورد تا 50درصد از کل فروش خودروهای جدید تا سال2030، به وسایل نقلیه الکتریکی(EVs) اختصاص یابد. با این حال، انگلیس هدف‌گذاری وسیع‌تری را برنامه‌ریزی کرده است. این کشور پیشنهاد کرده که فروش همه ون‌ها و خودروهای بنزینی و دیزلی جدید ممنوع شود. برقی‌شدن خودروهای متوسط و سنگین هم از نظر دور نمانده و به سرعت در حال تبدیل‌شدن به‌خودروهای برقی هستند.

چالش شارژ
با این حال، پرسشی که مطرح می‌شود این است که این همه وسیله نقلیه برقی چگونه باید شارژ شوند و انرژی لازم را به‌دست آورند. در سال2022، یک کلاس دارایی جدید برای پشتیبانی از زیرساخت شارژ EV  ظهور خواهد کرد. با این حال، سرمایه‌گذاران برای جلوگیری از نابودی آن، باید فرصت‌ها و خطراتی که این همگرایی پیچیده انرژی، حمل‌ونقل و فناوری را رقم می‌زند، درک کنند. در سال 2022، شاهد گسترش قابل توجه وسایل نقلیه الکتریکی متوسط خواهیم بود و خودروهای سنگین هم به‌زودی همین مسیر را خواهند پیمود. با این حال، هنوز فاصله قابل توجهی‌بین حرکت و حمل‌ونقل وسایل نقلیه و برخورداری از توانایی گسترده برای شارژ آنها وجود خواهد داشت. شارژ این ناوگان جدید هم در ایالات‌متحده و هم در اروپا، شبکه‌های اشباع‌شده برق را تحت فشار بیشتری قرار می‌دهد. به‌عنوان مثال، برای تامین برق 50کامیون مفصلی (نوعی که اغلب در بزرگراه‌ها دیده می‌شود) شبکه باید 50مگاوات انرژی را منتقل کند. برای اینکه موضوع روشن شود، این میزان، معادل مصرف برق یک کارخانه بزرگ یا یک دیتاسنتر بزرگ‌مقیاس است.

بازار بزرگ
این میزان به این معنی است که سرمایه‌گذاری در زیرساخت شارژ باید از الان آغاز شود. تجهیزات شارژ ناوگان هم متفاوت خواهد بود. واحدهای شارژ کوچک‌تر به صحنه‌ای آشنا در ایستگاه‌های سرویس‌دهی بزرگراه‌ها و کنار جاده‌های شهر تبدیل می‌شوند. آنها انرژی را مستقیماً از شبکه دریافت می‌کنند و در طول روز به‌عنوان منبع برق‌رسانی بدون وقفه، مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، ناوگان خودروهای برقی کالاهای سنگین برای شارژ، به‌طور همزمان به تولید و ذخیره‌سازی‌ برق در محل و همچنین مدیریت قوی، شبکه تعاملی و تقاضا نیاز دارند. به همان نسبت که این منابع انرژی یکپارچه جدید عرضه می‌شوند، این قابلیت را هم خواهند داشت که منبعی انعطاف‌پذیر باشند؛ منبعی که به‌طور بالقوه قادر به پشتیبانی از شبکه با کاهش بار یا حتی وارد‌کردن برق به شبکه درصورت نیاز باشد. کنترل‌های هوشمندتر و نظم‌بخشی در شبکه به منابع انعطاف‌پذیرتر اجازه می‌دهند که به کاهش افزایش تقاضا از سوی ایستگاه‌های شارژ EV کمک کنند. همه اینها نسبت به بسیاری از سازمان‌ها به سرمایه، مدیریت ریسک، عملیات و تخصص بیشتر در حوزه انرژی نیاز دارد و منجر به ظهور بخش جدیدی از ارائه‌دهندگان زیرساخت‌های تخصصی شارژ می‌شود. مسئله اصلی برای زیرساخت‌های شارژ به‌موقع EV برای پاسخگویی به تقاضا، جذب سرمایه‌گذاری در این کلاس دارایی نوپا خواهد بود که البته می‌تواند دشوار باشد. سرمایه‌گذاران علاوه بر درک علم و لجستیک حوزه شارژ در چنین مقیاسی، باید بتوانند خودشان وارد عمل شوند و دوباره قراردادهایی را منعقد یا حتی امکاناتی را راه‌اندازی کنند. قراردادهای شارژ EV بسیار متفاوت از قراردادهایی است که در کلاس‌های دارایی آشناتر، مانند زیرساخت‌های خورشیدی و بادی وجود دارد. آنها احتمالا کوتاه‌مدت‌تر از دوره تأمین مالی دارایی‌های اساسی خواهند بود. همچنین صاحبان دارایی و سرمایه‌گذاران باید بتوانند مخاطرات قرارداد مجدد را که در پایان دوره یک قرارداد رخ می‌دهد، پیش‌بینی کنند و علاوه بر این باید اتفاقاتی را که ممکن است درصورت خارج‌شدن مشتری از قرارداد رخ دهد، مدیریت کنند. سال2022، زیرساخت‌های شارژ، فرصتی برای سرمایه‌گذاران برای ورود به بازاری چندمیلیارد دلاری در سراسر دنیا فراهم می‌کند. با این حال، آنها باید درک کاملی از تقاضای مصرف‌کننده، املاک و مستغلات، بازارهای سرمایه و انرژی داشته باشند تا بتوانند با نرخی مطلوب، تامین مالی کنند. همچنین سرمایه‌گذاران باید به این نکته توجه کنند که این کلاس دارایی جدید با سرعتی باید رشد کند که بازدهی لازم را داشته باشد. اگرچه حوزه‌های قضایی، بخش دولتی و خصوصی برای حمایت از این سرمایه‌گذاری وارد میدان خواهند شد اما در عین حال باید توجه کرد که با ورود نخستین ناوگان خودروهای برقی متوسط در سال2022 به جاده‌ها، کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود.