یادداشت
ضرورت اجرای پروتکل‌های سختگیرانه در مدارس
مسعود یونسیان؛ اپیدمیولوژیست و استاد دانشگاه علوم‌پزشکی تهران
تا قبل از پیدایش سویه «اومیکرون» به‌نظر می‌رسید مناسب‌ترین راه برای مدیریت شیوع کرونا در مکان‌های عمومی ازجمله مدارس این باشد که پروتکل‌های بهداشتی در این اماکن رعایت شود و مدارس با حداقل تعداد دانش‌آموز بازگشایی شوند؛ یعنی با توجه به تعداد دانش‌آموزان هر کلاس، تقسیم‌بندی برای شرکت‌کردن آنها در کلاس‌های درس، به‌صورت یک یا چند روز در میان انجام شود؛ بنابراین قرار شد آموزش حضوری و غیرحضوری با هم انجام شود تا دانش‌آموزان بتوانند تعامل بیشتری با مدرسه و همکلاسی‌های خود داشته باشند.
با بازگشایی مدارس اما به‌تدریج خبرهایی درباره ابتلای دانش‌آموزان به کرونا منتشر شد و زمزمه‌هایی درباره تعطیلی مدارس به گوش رسید. همه اینها در شرایطی است که هم‌اکنون، جهان درگیر سویه جدیدی از کرونا، یعنی اومیکرون شده است و شاید به‌نظر برسد باید برخی از محدودیت‌ها بازگردانده شود. به هر حال با توجه به شرایط فعلی برای بازگشایی مدارس، باید سازوکاری برای کاهش موارد ابتلا و جلوگیری از شیوع این بیماری درنظر گرفته شود؛ بنابراین بهترین کار این است که شرایطی فراهم شود تا تمام کارکنان و کادر آموزشی مدارس و همچنین دانش‌آموزان، با کوچک‌ترین نشانه‌ای از ابتلا به کرونا، در خانه بمانند و حتی بدون داشتن گواهی و نسخه پزشک، مجاز به غیبت باشند؛ حتی اگر به‌نظر برسد که دلیل آنها برای مدرسه نیامدن، بهانه باشد.
آموزش و پرورش باید به این موضوع توجه کند که حتی حضور یک ناقل می‌تواند میزان سرایت ویروس را بالا ببرد؛ بنابراین هر مورد مشکوکی می‌تواند به‌عنوان یک ناقل به شمار برود. این مسئله هم تنها شامل دانش‌آموزان نمی‌شود، بلکه کارکنان مدرسه هم حتی درصورت وجود یک بیمار در خانه، به‌عنوان ناقل محسوب می‌شوند و نباید در مراکز آموزشی و حتی جامعه تردد داشته باشند.
توصیه ما این است که در دوران کرونا، شرایط حضور و غیاب تمام افراد در مدرسه، باید متفاوت باشد. با توجه به افزایش موارد ابتلا به‌سویه جدید کرونا در دنیا و احتمال ورود آن به ایران، عاقلانه‌ترین کار این است که مدارس و دانشگاه‌ها، حداقل به‌مدت 2هفته به‌صورت مجازی دایر شوند و پس از آن هم چگونگی حضور دانش‌آموزان در مدارس باید با نظارت دقیق صورت بگیرد، دمای بدن دانش‌آموزان به‌طور مرتب بررسی و نشانه‌های بیماری در آنها جست‌وجو شود و تمام اقدامات پیشگیرانه برای پیشگیری از ابتلای آنها در مدرسه، صورت گیرد. حتی درصورت امکان باید هماهنگی‌هایی با مسئولان طرح ترافیک انجام شود تا والدین مجاز به استفاده از خودروی شخصی برای انتقال دانش‌آموزان به مدرسه باشند. البته در این میان با توجه به اینکه بیشتر دانش‌آموزان در معرض خطر در سنین پایین‌تر از 12سال قرار دارند، باید برای واکسیناسیون آنها اقداماتی انجام شود. واکسن مناسب برای این رده سنی هنوز موجود نیست، اما به محض بی‌خطر بودن واکسن‌ها برای آنها، واکسیناسیون هم انجام می‌شود.
وقتی واکسنی برای این گروه سنی نداریم، طبیعی است که نتوان آنها را به این شکل ایمن کرد. بر این اساس باید در مقابل، پروتکل‌های سختگیرانه‌تری برای مدارس اجرا شود. البته این موضوع هم نباید فراموش شود که هرقدر پوشش واکسیناسیون بالاتر باشد، جامعه ایمن‌تر و حتی گروه‌های سنی زیر 12سال هم در برابر ویروس محافظت می‌شوند.
