کشور ما، در شرایط سختی است. تحریمها از سویی و کمکاری برخی از مسئولان از سوی دیگر، باعث شده تا در شرایط ویژهای باشیم. امام در اینباره میفرمایند «مسئولیتپذیری در کشوری که با محاصرهها و مشکلات اقتصادی و سیاسی و نظامی مواجه است کار مشکلی است. البته روحانیون متعهد کشور ما باید خودشان را برای فداکاریهای بیشتر آماده کنند...» (صحیفه نور، ج21) و البته این فداکاری و گذشت و ایثار، خاص روحانیان نیست که خاص همه مسئولان و غیرمسئولان است. نگرانی حضرت روحالله از این بابت، از جایی سرچشمه میگیرد که این سستیها در پیادهکردن احکام زندگیبخش اسلام، منجر به بدبینی مردم و در نتیجه سلب حکومت و از دسترفتن فرصت اجرای احکام اسلام خواهد شد، «نگرانی من از این است که نکند سستی کنیم و در پیادهکردن اسلام دقت لازم را ننماییم بعداً اشکال پیش بیاید. نکند مثل مشروطه شود که آقایان تلاش کردند و مشروطه را بنا گذاشتند، آن وقت چند نفر از سیاسیون مستبد، مشروطهخواه شدند و حکومت را گرفتند... امروز من هیچ ترسی ندارم، ولی ترسم از آن است که مبادا ما مسائل را بهصورتی محکم تحویل دسته بعد ندهیم... ما باید همهچیز را به همان قوتی که امروز دارد، تحویل دسته بعد دهیم... تا پیش خدا مقصر نباشیم.»
(همان مدرک، ج18)
شرمنده نباشیم
در همینه زمینه :