سینما
اولین اسکار فرهادی
«جدایی نادر از سیمین» بعد از خرس طلایی برلین و جایزه گلدن گلوپ، اسکار را هم برد
سعید مروتی
8اسفند1390 خیلی از ایرانیهایی که پای گیرنده‌های ماهواره‌ای نشسته بودند تا مراسم اسکار را تماشا کنند و شاهد بزرگترین موفقیت جهانی سینمای ایران باشند، برای نخستینبار بود که پخش زنده اسکار را دنبال میکردند؛ همه آنها که منتظر شروع بخش اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان بودند، بیشتر یاد شبهای جام‌جهانی و المپیک میافتادند. پیش از این چنین انتظاری عمومی، نه برای فیلمی از سینمای ایران که برای تیم ملی کشور بهوجود می‌آمد. موفقیتی در این سطح برای سینمایی که در آلبوم افتخاراتش، نخل طلای کن، شیر طلایی ونیز و خرس طلای برلین به چشم میخورد، نه به حقیقت پیوستن رؤیایی دور از دسترس که طی‌کردن روندی طبیعی بود. میان نامزدها هیچ فیلمی به اندازه «جدایی» شایسته موفقیت نبود و این را مسیری که فیلم فرهادی از برلین تا گلدن‌گلوپ طی کرده بود به اثبات می‌رساند. اسکار، قلهای بود که لحظه فتحش توسط فیلمسازی ایرانی در یادها ماند. لحظهای که ساندرا بولاک نام جدایی را بهعنوان برنده بر زبان آورد، برای ایرانیهای شادمان در سراسر دنیا، حسی شبیه گل‌زدن تیم ملی در فینال جام جهانی را تداعی میکرد. پایان باز، سرانجام به پایانی خوش و باشکوه رسیده بود.
