وقتی از آرزو در تهران، محله‌ها و خانه‌ها حرف زده می‌شود، بیش از هر چیز می‌توان به مطالبات مردم فکر کرد. گرچه داشتن آرزوی شهری رنگی، محله‌ای زیبا و پرواز گنجشکان درون خانه‌ها یا آرزوهایی که شاید بسیاری از آنها دور از ذهن و دست‌نیافتنی باشد، هم آرزوست. در این میان پویش آرزوهای تهران راه‌اندازی شده و تلاش می‌کند تا این مفاهیم را زمینی کرده و معنا بدهد. کمپین «آرزوهای تهران» برای ایجاد ارتباطی دوسویه بین شهروندان و مدیران شهری پایتخت شکل گرفته و برای نخستین‌بار 5ارگان از مجموعه مدیریت شهری برای پیشبرد یک برنامه دور هم جمع شده‌اند تا با مشارکت و همفکری برای شناسایی مشکلات و رفع آنها تلاش کنند. اما مردم برای تهران متفاوت چه آرزویی دارند؟
تهران پاک؛ آرزوی مشترک
وقتی سراغ مردم تهران می‌رویم، هر فردی از آرزویی می‌گوید و در این میان یکی از آرزوهای مشترک رفع آلودگی هواست؛ تا جایی که «ایمان کردبچه» جوان 25ساله دانشجوی داروسازی و ساکن شرق تهران می‌گوید: «آرزویم برای تهران داشتن هوای پاک و سالم است؛ چون با آلودگی تنفس کردن راحت نیست و شاهد بروز انواع بیماری‌ها هستیم. البته من مسئول نیستم تا راهکاری برای رفع مشکل ارائه دهم، اما امیدوارم تهران من در آینده پاک باشد.»
تهران پاک آرزویی است که پیمان عقبایی از ساکنان محله ظفر هم به آن اشاره دارد. او که سوار بر دوچرخه شده، می‌گوید: «شاید یکی از دلایل افزایش آلودگی را باید افزایش خودروها دانست. با افزایش ناوگان حمل‌ونقل عمومی می‌توان آلودگی را کم کرد.»
البته عقبایی آرزوی دیگری را هم برای شهر محل سکونتش دارد و می‌گوید: «داشتن شهری با نمای ساختمان‌های زیبا همیشه آرزوی من بوده است. در گذشته ساختمان‌ها هر کدام نمایی داشتند و می‌شد زیبایی را در آنها دید، اما این روزها ساختمان‌هایی که ساخته می‌شوند یک شکل بوده و جلوه‌ای ندارند.»
زمینی برای تفریح در میان شلوغی‌ها
برای امیرحسین کریمی 9ساله و ساکن محدوده ونک هم داشتن بوستان و فضایی برای تفریح و بازی آرزوست. او می‌گوید: «محله‌ام با وجود خودروها و ساختمان‌ها آنقدر شلوغ شده که جایی برای تفریح و بازی وجود ندارد. دلم می‌خواست در محله‌ام با دوستانم بازی کنم و زمین بازی داشته باشیم و در این میان کسی به ما گیر ندهد که چرا بازی می‌کنید.»
تهران بدون کودک کار
حتی برای آن دسته از افرادی که از شهرهای دیگر به پایتخت مهاجرت کرده‌اند هم تهران می‌تواند زیبا باشد و برایش آرزویی داشته باشند. برای وحید زمانی جوانی که از 10سال پیش از سنندج به تهران آمده و اکنون در محله پامنار سکونت دارد، تهران با داشتن هوایی پاک و بدون خودرو زیباست. یکی دیگر از آرزوهای زمانی، تهران بدون کودک کار در چهارراه‌هاست. او می‌گوید: «دیدن کودکانی در چهارراه‌ها و مکان‌های پرترافیک و بین خودروها که دستفروشی و تکدی‌گری می‌کنند، من شهروند را آزار می‌دهد. حال اگر فردی از خارج ایران آمده و این وضعیت را ببیند، چه ذهنیتی درباره پایتخت خواهد داشت؟ کاش کودکان کار نباشند و در چهارراه‌ها فقط خودروها را ببینیم.»
تهران بدون رنگ خاکستری
بانوان جوان هم تهران بدون آلودگی را مهم‌ترین خواسته و آرزویشان برای پایتخت می‌دانند. سارا محمدی 21ساله که در محله خیام سکونت دارد و در یکی از مغازه‌های خیابان ولیعصر مشغول کار است، می‌گوید: «آلودگی هوا شهر مرا خاکستری کرده و امیدوارم روزی این شهر آبی شود. البته به جز این موضوع، تهران با وجود معتادان و زورگیران هم خاکستری می‌شود. آرزویم این است که روزی در تهران آنقدر امنیت برقرار باشد تا افرادی مثل من بدون دغدغه در پیاده‌روها و محله‌ها قدم بزنیم و شاهد حضور معتادان در برخی از محله‌ها نباشیم.»
بسیاری از شهروندان به جز رفع آلودگی هوا آرزوهای بلند بالایی برای تهران دارند. مهیار جوان 26ساله ساکن جردن می‌گوید: «من اگر 100میلیارد پول و بودجه‌ای داشتم برای شهر تهران ترن هوایی درست می‌کردم. با این شیوه نه‌تنها بخشی از مشکل آلودگی هوا حل می‌شد، بلکه مردم می‌توانستند در کمترین زمان مسیری را طی کنند؛ نه اینکه مجبور باشند تمام مسیرها را زیر زمین و با مترو طی کنند.»
تعدادی از شهروندان از آرزوهای خود برای محله‌هایشان می‌گویند
شهر آبی می‌خواهیم؛ نه خاکستری
در همینه زمینه :
