گزارش
اتفاق نظر روحانی و رئیسی بر امید
رئیس قوه قضاییه دیروز گفت دشمن به‌دنبال القای یأس است و امروز امیدآفرینی راهبرد اساسی نظام است؛ سخنی که رئیس‌جمهور هم پیش‌تر به آن اشاره کرده و گفته بود القای ناکارآمدی محور اصلی جنگ روانی دشمن است.
رئیس قوه قضاییه روز گذشته طی سخنانی «امیدآفرینی» را راهبرد اساسی امروز نظام عنوان کرد و گفت: «دشمن به‌دنبال القای یأس و ناکارآمدی است و در این شرایط هر مسئولی در قوه مجریه یا دستگاه قضا و هر صاحب منصبی که با اقدام و عمل خود در جامعه امید ایجاد کند، در جهت راهبرد اساسی نظام حرکت می‌کند.» سیدابراهیم رئیسی در جمله‌ای دیگر تصریح کرد: «مردم اظهار عجز و القای ناتوانی مسئولان در حل مشکلات کشور را نمی‌پذیرند و خواستار همت و کار و تلاش آنها برای گره‌گشایی از امور هستند.»
می‌توان این جمله رئیسی را کنایه‌ای به اظهارات جنجالی رئیس‌جمهور تلقی کرد که به زعم عده‌ای عجز و ناتوانی دولت در حل مشکلات کشور را به تصویر می‌کشید؛ حسن روحانی در واکنش به انتقادات و هجمه‌ها علیه دولت، طی سخنانی در 5مهر گفته بود: «آدرس صحیح تمام جنایات و فشار بر مردم عزیز ایران واشنگتن دی‌سی و کاخ سفید است و آنهایی که داخل این ساختمان هستند این‌همه جنایات علیه ملت ایران روا داشتند.»
روسای 2قوه درباره هر موضوعی که اختلاف نظر داشته باشند، به نظر می‌رسد که درباره یک موضوع و یک گزاره اتفاق نظر دارند و آن اینکه: «دشمن به‌دنبال القای یأس و ناامیدی مردم ایران است.» پیش از سخنان دیروز رئیسی درباره ضرورت امیدآفرینی، حسن روحانی طی سال‌های گذشته بارها به این مسئله اشاره کرده و درباره آن هشدار داده است. رئیس‌جمهور در 14مرداد99 در جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی دولت گفت: «القای ناکارآمدی دولت و نظام و تحریف توانایی‌ها و انکار یا ضعیف جلوه‌دادن موفقیت‌های بزرگ کشور و ملت، محور اصلی جنگ روانی دشمنان است.» روحانی در 28خرداد98 هم در اظهاراتی گفت: «ترویج روحیه یأس و ناامیدی در ملت ما مهم‌ترین هدف آمریکاست.» او پیش‌تر و در 9اردیبهشت97 هم در جمله‌ای مشابه گفته بود: «یکی از توطئه‌های دشمن ایجاد یأس و ناامیدی برای آینده کشور است.» فراتر از این، روحانی رئیس دولت «تدبیر و امید» است و پیش از انتخاب شدنش از سوی مردم برای ریاست‌جمهوری، اهمیت «امید» در مردم را درک کرده و این نام را برای دولتش برگزیده بود. با این حال، شرایط سیاسی و اقتصادی و فشارهای خارجی، کشور را به سمت و سویی سوق داده است که مسئولان در مقام نظر به «امیدآفرینی» به‌عنوان «راهبرد اساسی امروز نظام» تأکید می‌کنند. اما آیا مسئولان و جریان‌های سیاسی در عمل به الزامات امیدآفرینی پایبند بوده‌اند؟ پاسخ منفی به این سؤال زمانی تقویت می‌شود که رفتارهای مخالفان دولت را طی 7سال گذشته و به‌ویژه طی 3سال گذشته از نظر بگذرانیم؛ کارشکنی‌ها و مخالف‌خوانی‌های منتقدان دولت در این سال‌ها نشان می‌دهد که جریان‌های مقابل دولت با هدف ناامیدکردن مردم از دولت (قوه مجریه)، به ناامیدکردن مردم از کلیت نظام سیاسی دامن زده‌اند. تا جایی که ناامیدی و تلاش برای امیدآفرینی، امروز تبدیل به «مسئله» شده است.
از سخنان رئیس‌جمهور به‌نظر می‌آید که وحدت و اتحاد، حلقه گمشده زنجیره امیدآفرینی در مردم طی سال‌های گذشته بوده است. در شرایط فقدان وحدت عملی، جریان‌های سیاسی و مسئولان در نهادهای مختلف حکومت در اظهارنظرها، تصمیمات و اقدامات خود، گاهی منافع حزبی و سیاسی را به منافع ملی ترجیح داده‌اند. روحانی طی سخنانی در 9مهر در جلسه هیأت دولت به همین مسئله تأکید کرد. او راه‌حل مشکلات را وحدت زبانی، اتحاد عملی و گرفتن دست یکدیگر دانست و گفت: «اگر در مسیر جدایی باشیم و در مسیر این باشیم که هرکدام بخواهیم رقابت‌های حزبی و جناحی را پیش بکشیم، به‌جای اینکه مسائل مردم را مدنظر قرار دهیم، مسلما به اهداف نمی‌رسیم.»
