4 بازی، یک پاس گل

بهروز رسایلی

عصر سه‌شنبه استقلال در یک بازی ملال‌آور برابر پیکان متوقف شد تا روند سینوسی و پرفراز و نشیب تیم محمود فکری ادامه داشته باشد. آبی‌ها از 4بازی اول‌شان 2برد، یک مساوی و یک شکست به‌دست آورده‌اند و غیر از این نتایج، کیفیت بازی این تیم هم محل بحث بوده است. آنچه مسلم است اینکه اگر قرار است استقلال مدعی قهرمانی باشد، آبی‌ها باید خیلی بهتر از این فوتبال بازی کنند.

 نقص حرکت تیمی در استقلال بیداد می‌کند. در این 360دقیقه به ندرت حرکات تیمی و ترکیبی بین آبی‌پوشان دیده شده است. بزرگ‌ترین گواه این ادعا هم شاید مرور گل‌های به ثمر رسیده این تیم باشد. استقلال در این 4بازی 4گل زده که یکی از آنها پنالتی غفوری برابر فولاد و دیگری ضربه کاشته هروویه میلیچ برابر ماشین‌سازی بوده است. تنها گل‌های در جریان بازی آبی‌پوشان هفته اول برابر مس رفسنجان به ثمر رسید که باز بین آنها هم گل وریا غفوری روی اشتباه فاحش دفاع و دروازه‌بان حریف ثبت شد. تنها گل استقلال در این فصل که پاس داشته و درست و حسابی به ثمر رسیده، گل ارسلان مطهری در هفته اول است. آنجا هم 3مدافع بی‌تجربه مس رفسنجان با هم روی پای مهدی قائدی رفتند تا او با یک پاس دیدنی ارسلان مطهری را تک‌به‌تک کند. بدون تعارف تیم فکری فعلا چیزی برای عرضه نداشته و اگر قرار باشد کار به همین منوال ادامه یابد، استقلال در مسابقات دشوارتر به مشکل خواهد خورد.
  محمود فکری احتمالا گمان می‌کند با استفاده از تجربیات پرویز مظلومی و صمد مرفاوی می‌تواند از پس چالش‌های فنی تیم بر بیاید. با احترام به هر دو عزیز، آنها مجموعا طی 4دوره، امتحان‌شان را روی نیمکت استقلال پس داده‌اند. پرویز مظلومی اوایل دهه90 شاید با پرستاره‌ترین استقلال 20سال گذشته قهرمان لیگ نشد، مرفاوی هم در آخرین شغلش پیکان را طوری به لیگ یک فرستاد که هفته آخر لیگ چهاردهم با خیال راحت در رختکن نشسته بود و بازی پرسپولیس و استقلال را تماشا می‌کرد! اگر قرار است عاقبت همفکری با این عزیزان تعویض دقایق پایانی محمد دانشگر و حضور او در خط حمله به‌منظور سرزنی باشد، برای ادامه فصل نگران استقلال خواهیم بود.
  در استقلال خلأ یک هافبک بازیساز به وضوح حس می‌شود. از ابتدا هم روشن بود جدایی علی کریمی یک خسران غیرقابل جبران خواهد بود، اما خب زور باشگاه به حفظ او نرسید. داریوش شجاعیان هم که در این بازی نشان داد طبیعتا با روزهای خوبش فاصله دارد. شاید اگر سریال مصدومیت‌های فرشید اسماعیلی تمام شود و او به ترکیب برگردد، خط میانی کمی سر و سامان بگیرد. مهاجمان استقلال فصل گذشته نشان دادند توانا هستند، اما به‌خوبی تغذیه نمی‌شوند.
   اگر قرار باشد فقط به یک چهره در استقلال اشاره کنیم، اولویت با ارسلان مطهری است. او فصل گذشته در بیشتر بازی‌ها پشت خط دیاباته و قائدی ماند و نهایتا به تندترین شکل ممکن دلخوری‌اش از نیمکت‌نشینی را علنی کرد. حالا اما غیبت دیاباته فرصت فیکس شدن را به او داده و صادقانه باید گفت ارسلان در این 4هفته استفاده کافی را از این موقعیت نبرده است. فارغ از تفاوت‌های کیفی، ما شیخ را خیلی بیشتر از مطهری در زمین می‌دیدیم؛ هم در فاز کمک به ساختار دفاعی، هم هنگام حمل توپ و هم در محوطه جریمه رقبا. فعلا که دیاباته چند هفته دیگر هم نیست، اما اگر ارسلان از این فرصت سود نبرد، بعدا نباید بابت نیمکت‌نشینی‌اش شاکی باشد.