یکی از نخستین بارهایی که تصویرش با آن قیافه مظلوم و بیان نالان و حالت شُل و ول روی صفحه تلویزیون نقش بست، سال1360 بود که در نقش پسر دست و پاچلفتی حکیم‌باشی، با حالتی حق به جانب و طلبکار به مردی که نگران حال مادر محتضرش بود، رو کرد و گفت: « ناخوش خر خورده».