من دو بار ناصرالدین شاه شدم
چهره آرام و موجهی دارد و مثل اغلب نقش‌هایش، با متانت و آرامش خاصی صحبت می‌کند.
این تابستان ستمدیده از بازی‌های تلخ کرونا
یادداشت اول
نسیمی نازنین و دلسوز نیمه‌شب دست می‌کشد روی سرتابستان ستمدیده از بازی‌های تلخ کرونا که حال شب‌بیداران راخرام وخواب می‌کند تا من یادم برود آن گمشده هنوز پیدانشده است؛ بیست‌وچند ساله و در جست‌وجوی محبت رفته بود. تازه باز آمده بود.
قدیم‌ها هر چیزی که به دستت می‌رسید کار دست بود؛ از کاسه و بشقاب بگیر تا فرش زیر پا. کار هم کار استادکار راسته بازار بود.
یادگار ادیب و علامه معاصر
این دنیا عالم گذر است و خوشا به حال کسی که با رفتن خود از این دنیا اثری ماندگار و فضیلتی جاری از خود به جای می‌گذارد.
کلنگی که تهران را بزرگ کرد
ماجرای کلنگ طلایی ناصرالدین شاه که با زمین‌زدن آن، طرح گسترش پایتخت کلید خورد
تهران که از همان ابتدا شهری به این درندشتی با میلیون‌ها نفر جمعیت نبود. دِهی بود در نزدیکی شهر ری که به دستور شاه‌طهماسب صفوی دور تا دور آن را خندقی کنده و با 114برج به‌تعداد سوره‌های قرآن محصور کرده بودند.
