رنگ لباس‌هایشان همگی تداعی‌کننده امید و آرزو بود. رنگی که یادآور سرزندگی است. حال و روزشان نشان می‌داد وضعیت خوبی دارند؛ حالی‌که خیلی بهتر از روزهای اول است؛ همان روزی که با حالی زار و نزار، با کمک چند نفر روی یک تخت تک‌نفره قرار گرفتند و چشم که باز کردند نه خودشان را می‌شناختند نه می‌دانستند جایی که آمده بودند کجاست؛ این خاطره از شب اول مشترک همه‌شان بود.