در پله آخر یکهو جلو راهش سبز می‌شوم. زیر لب به همه بد و بیراه می‌گوید؛ از پدرش که روزی کارگر کوره‌پزخانه بوده و اینجا را برای زندگی انتخاب کرده تا پله‌های سنگی که از دوران کودکی‌اش تا الان که دختر دم‌بخت دارد، مثل کنه به زندگی‌اش چسبیده و بالا و پایین کردن آن، امان او و همه ساکنان را بریده است.