درگیری شهروندان در برنامه‌ریزی و سیاستگذاری ازجمله ایده‌هایی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه صاحب‌نظران و برنامه‌ریزان بوده‎است و یکی از اضلاع پنج‌گانه ارزیابی حکمرانی خوب دولت‌ها و نهادهای عمومی را تشکیل می‌دهد؛ هرچند که ساختارهای حکمرانی در تمامی جوامع به سهولت این الگو را نپذیرفته و تأکید سازوکارهای مدنی و دانشگاهی به جا افتادن این ایده و قرار گرفتن آن در شاخص‎های حکمرانی خوب کمک کرده‎است.