«ای غرقه در مرداب‎‌‎های ساکت، در برگ‎‌‎های پاییز، در شبه جزایر متروک، در بهمن‎‌‎های فروریخته، در دریاچه‎‌‎های نمک، در تپه‎‌‎های طاسیده، در آشیانه‎‌‎های پرنده، در آسمان‎‌‎های بی‎‌‎ستاره، در خورشیدهای بی‎‌‎مدار، در مهتابی‎‌‎های مشرف به خالی، در کوچه‎‌‎های تهی از قدم‎‌‎های عاشق‎! ‎به مدد عشق از گور بیرونت خواهم کشید‎!‎