آدمها گاهی چیزی را جایی جا میگذارند تا جای دیگر شگفتی بیافرینند؛ درست مثل کهنه سرباز نپالی که دو پای خود را در جنگ افغانستان جا میگذارد تا 13 سال بعد، جهان را شگفتزده کند.
هنوز داغ شهادت امام صادق ع از قلب مالامال از اندوه فرزندش امامکاظم ع رخت برنبسته و لباس عزا بر تن شیعیان ایشان دیده میشود. مدینه نیز در غم از دست دادن رهبر و امامی چون صادق آل محمد، از آسمان خجل است و خورشید وماه و ستارگان نیز حال طلوع ندارند. از 25شوال تا 11ذیالقعده، لبخندی بر لبان هیچیک دیده نشده است تا روز 11 ذیالقعده که خورشید، طلوع متفاوتی داشت.