شعر نمی‌خوانیم. چرا؟ دقیقا به همان دلیل که میانه‌ای با رمان و داستان نداریم. همانطور که مطالعه منظم و جدی در زندگی بیشتر ما جایی ندارد.برای همین هم در دوره گفتن و شنیدن جامانده‌ایم؛ آدم‌های شفاهی که نقل و گفتشان در شتاب روزمره، فرصت شیواترشدن نیافته و گذرش فرسنگ‌ها دور از دروازه شهر هنر می‌گذرد.