از وقتی یک روبان مشکی گوشه قاب عکس مادر اسماعیل را دور زده و پشت آن گره‌ای کور خورده بود، پدرش هر سال تابستان او را به خانه عمه‌آیلار می‌برد. آنجا اسماعیل روی بادبادک‌هایی که پیرزن برایش می‌ساخت، به مادرش نامه می‌نوشت. خانه عمه‌‌آیلار در روستای خُسبان کاهگلی و سقفش شکم داده بود.