آن دایرههای دوست داشتنی، آن فوارههای فریبنده، آن مجسمههای مجسم، آن دورزدنهای مدور، آن چمنهای چمان، آن قوسهای کمان، آن سکون جاری، آن جلوه ساری، آن چنارهای ممتد، آن سپیدارهایراست قد، آن عکسهای یادگاری، آن یادهای بهاری، آن میدانهایی که آن و حال داشتند و حالا پای چیزی پاپی شدهاند که پیامد پایان است و به چسب «ه» آخر شده: پایانه.
متأسفانه در چند دهه اخیر، شعر و دیگر هنرها ابزاری شدند برای کسب قدرت و جمعآوری نعمات و همچنین شعر هم به دروغ و تزویر و ریا آلوده و بهعنوان ابزاری برای بهدست گرفتن قدرت بهکار گرفته شد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .