عارفی شیفته محاسن خود بود و مدام دست بر آن می‌کشید و از این کار حظی وافر نصیبش می‌شد. به او الهام شد که آخر چرا اینقدر در بند ریشت هستی؛ که به ریش نیست و به ریشه است! او سخت برآشفته شد و دانه دانه ریش‌هایش را می‌کند که این بار بر او الهام شد که تو که هنوز در بند ریشت هستی! حالا حکایت پاره‌ای از دوستان در فضای مجازی است که پس از زلزله، با نگاهی عاقل اندر سفیه، توکل و توسل دینداران را به سخره گرفتند.