آنها، هم خراب شدن ویلاهای نوساز در حریم جاجرود را دیده‌اند و هم شکستن پل‌های فلزی شخصی‌ساز روی رودخانه را، هم ریزش تخته‌سنگ‌های لق شده از دل کوه را هر روز می‌بینند و هم گِل‌گرفتی رستوران‌های بی‌شمار حاشیه جاده را، آنها حتی خالی شدن 3 متر از عرض زیر جاده را که سیلاب با خودش شسته و برده و حالا تقلا و تلاش راهداری برای پر کردن حفره‌ خطرناکش را هم به چشمان خودشان می‌بینند، اما با لبخند از سیل اخیر حرف می‌زنند؛ «خدا بزرگه، ایشالا که اتفاقی نمی‌افته»، «خسارت زده اما ایشالا سیل دیگه نمیاد»، «هر سال سیل میاد و یه چیزایی رو خراب می‌کنه، این چیزا اینجا عادیه».