از جوایز شاگردان کارگاه‌های هوشنگ گلشیری می‌توان یک لیست بلندبالا تهیه کرد. او بی‌اغراق پدر نسل تازه‌ای از نویسندگان ایرانی بود که حالا هرکدام برای خود، اسم و رسمی به‌هم زده‌اند. جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان او از سال ۱۳۶۲ تا سال‌های پایانی عمرش برقرار بود و ماحصل آن روزهای تمرین و خوانش، ظهور نویسندگان

ال نحسی بود؛ سال مرگ نادر نادرپور، نصرت رحمانی، احمد شاملو و هوشنگ گلشیری... . یک به یک از پی هم و به فاصله کم رفتند. سال 1379 بود که بیمارستان ایران‌مهر میزبان 2نفر از برجسته‌ترین ادیبان ایران بود و به‌همین واسطه، شاعران و نویسندگان دیگر بودند که یک‌به‌یک به بیمارستان می‌آمدند.سیدعلی صالحی، سیمین بهبهانی، جمشید برزگر، جلال بایرام و خیلی‌های دیگر می‌آمدند و می‌رفتند.