دغدغه دین تا لحظه مرگ

مرتضی کاردر- روزنامه‌نگار

سحرگاه دوشنبه ۱۸فروردین رضا بابایی، نویسنده و دین‌پژوه، پس از چند سال جدال با سرطان درگذشت.
رضا بابایی از معلمان و پژوهشگران ادبیات فارسی و نگارش و ویرایش در حوزه علمیه قم بود. او بخش زیادی از عمر خود را صرف تدریس نگارش و ویرایش کرد و شاگردان بسیاری آداب درست‌نویسی را از او آموختند.  «لوازم‌التحریر»، «بهتر بنویسیم» (درس‌نامه درست‌نویسی و ساده‌نویسی و زیبانویسی)، «آیین قلم» (جستارها و گفتارهایی درباره نگارش علمی) ازجمله کتاب‌های او در حوزه نگارش و ویرایش است. او سال‌های زیادی ریاست «انجمن قلم حوزه» را عهده‌دار بود.
دین‌پژوهی و تأمل در ‌حوزه دینداری دلمشغولی دیگر بابایی بود. دغدغه‌های دین‌پژوهانه او از قرآن و مثنوی آغاز می‌شود و به تأمل در باورهای دینی و عقلانیت و نگاه انتقادی به دین می‌رسد. بابایی یادداشت‌ها و جستارها و کتاب‌های بسیاری دارد که حول محور دین می‌گردد، ازجمله «دیانت و عقلانیت» (جستارهایی در قلمرو دین‌پژوهشی و آسیب‌شناسی دینی)، «یادداشت‌ها و گفتارهای خارج از‌نوبت»، «چو تخته‌پاره بر موج» (یادداشت‌هایی در گستره فرهنگ، اندیشه و ادب)، «زندگی و بندگی» و....
در سال‌های اخیر خوانندگان بسیاری نوشته‌های او را در کانال تلگرامی «یادداشت‌ها» دنبال می‌کردند. بابایی در یادداشت‌ها بیشتر به نسبت دین و مسائل روزمره می‌پرداخت. نگاه همواره انتقادی، مخالفت با جریان‌ها و سیاست‌های رایج، کوشش برای دعوت به تأمل و عقلانیت بیشتر در باورهای دینی، نگاه انتقادی به مناسک و آیین‌ها ازجمله وجوه تمایز نوشته‌های او بود که اقبال بسیار خوانندگان را در پی داشت. رضا بابایی دوشنبه ۱۸فروردین در آستانه ۵۶سالگی در قم درگذشت. پیکر او صبح دیروز در قطعه هنرمندان بهشت فاطمه قزوین (زادگاه نویسنده) به خاک سپرده شد. شهرت و محبوبیت نوشته‌های او سبب شد که بسیاری از اهالی ادبیات و دوستداران زبان فارسی تا نواندیشان دینی و شخصیت‌های سیاسی خود را سوگوار درگذشتش بدانند. 
بابایی با وجود دست‌و‌پنجه‌نرم کردن طولانی با سرطان هیچ‌گاه از نوشتن و دیدگاه‌های انتقادی در حوزه دین دست نکشید. این آخرین درس او در سال‌های زندگی نه‌چندان بلندش بود.