انقلابی که ۴۱ ساله شد

اسماعیل هاشمی‌رکاوندی _  مدرس دانشگاه

پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 57 یکی از بزرگ‌ترین رویداد‌های تاریخی قرن بیستم در ایران و جهان بوده است؛ انقلابی که از لحاظ شکل و ساختار و تمایلات مذهبی و همچنین حضور مردمی، یکی از بی‌نظیرترین انقلاب‌های تاریخ معاصر بوده است. اما آنچه در این مدت ۴۱ ساله انقلاب گذشت در چند محور قابل بررسی است.
۱‌ـ با ظهور انقلاب اسلامی در فضای بین‌المللی آن زمان که 2 بلوک کمونیستی و سرمایه‌داری حکمفرما بودند، انقلاب اسلامی ایران یک جریان سومی را در پیش روی جامعه ملل قرار داد که تا این زمان سابقه نداشته است.
۲‌ـ پیش‌زمینه انقلاب یک جریان ریشه‌دار تاریخی و مردمی بود که تا سال۵۷ هیچ‌گاه در محک تجربه در میدان سیاست وارد نشده بود. ورود روحانیت در رأس حکومتی با زیربنای مذهبی یک حرکت بدیع بود که جهانیان شاهد آن بودند.
3- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب تبدیل به یک قانون مترقی در سطح بین‌الملل شد که تا این زمان سابقه‌ نداشته است. اصل ولایت فقیه به‌عنوان رکن اصلی آن برای نخستین‌بار در جهان به‌عنوان یک الگوی سیاسی تازه‌وارد ادبیات سیاسی و حکومتی شد؛ هرچند که این امر هنوز برای جهانیان ناشناخته و توسط اهل علم، دین، دانش و مذهب به خوبی تبیین نشده است.
4‌ـ با توجه به شکل و ساختار سیاسی و تأثیرات اجتماعی و فرهنگی حاکمیت جمهوری اسلامی، حمایت از مستضعفان جهان و محرومان، موجب نارضایتی دستگاه استکبار و قدرت‌های غربی شده و موقعیت آنها به طرز بی‌سابقه‌ای در معرض خطر قرار گرفته. فشارهای مضاعف جهانی و انجمن‌های صهیونیستی و استکباری از همه جهت بر جمهوری اسلامی ناشی از همین مقوله است.
5ـ  بالاخره تحولات دوساله اخیر همراه با سیاست‌های دولت ترامپ در برابر و نیز همراهی کشورهای عربی که ثروت‌های بادآورده خود را در این مسیر هزینه می‌کنند تا اهداف آمریکا و صهیونیسم در منطقه اجرا شود، همه و همه گویای این مطلب است که انقلاب اسلامی ایران تاکنون گام‌های بحقی برداشته است و توانسته بدون اتکا به قدرت خارجی روی پای خود بایستد و از موضع خود دفاع ‌کند تا به اهداف بلندمدت انقلاب که پیروزی مستضعفین بر مستکبرین داخلی و خارجی است، دست یابد.