همه آنها نو نیستند و اغلب‌شان لااقل چند باری تن خورده‌اند؛ البته نه آن قدری که نتوان با آنها حفظ آبرو کرد؛ از آن طرف آب آمده‌اند و رخت و لباس شیک‌پوشان فرنگی بوده‌اند؛ خوش‌پوشان دست به جیبی که تولیدات برندهای پوشاک وطنی خود را با پول گزاف می‌خرند، یکی، دوباری می‌پوشند و بعد آنها را به استوک‌فروشان می‌سپارند تا به‌دست کسانی برسانند که شوق برندپوشی آنها را به مصرف‌کننده رخت و لباس اضافه و دست‌دوم اروپاییان تبدیل کرده است.