«اسپارتاکوس» فیلمی که علاقه‌مندان کوبریک خیلی آن را جدی نمی‌گیرند و براساس خرافه‌ای روشنفکرانه فیلم مهمی در کارنامه سازنده‌اش نیست پس از گذشت 60سال، همچنان یکی از بناهای مرتفع و باشکوه سینمای حماسی- تاریخی است؛ به همراه «بن‌هور» ویلیام وایلر1959؛ «ال‌سید» آنتونی‌ مان1961 و «سقوط امپراتوری رم» آنتونی مان 1964. اسپارتاکوس فیلمی است که نه تنها هنوز دیده می‌شود که همچنان منبع الهام سینماگران است.