«قطره قطره اگر چه آب شدیم/ ابر بودیم و آفتاب شدیم/ ساخت ما را همو که می‎‌‎پنداشت/ به یکی جرعه‎‌‎اش خراب شدیم/ هی مترسک کلاه را بردار/ ما کلاغان دگر عقاب شدیم/ ما از آن سودن و نیاسودن/ سنگ زیرین آسیاب شدیم/ گوش کن ما خروش و خشم تو را/ همچنان کوه بازتاب شدیم/ اینک این تو که چهره می‎‌‎پوشی/ اینک این ما که بی‎‌‎نقاب شدیم/ ما که‎‌‎ای زندگی به خاموشی/ هر سؤال تو را جواب شدیم/ دیگر از جان ما چه می‎‌‎خواهی؟/ ما که با مرگ بی‎‌‎حساب شدیم»