«روحی فداک. خدا را شکر می‌کنم که در زندگی محتاج نیستم. روزی کفاف دارم. به سلامت و بهداشت خودم و فرزندانم می‌رسم. وظایف دینی خود را به لطف خدا انجام می‌دهم و به‌کار تحصیل و تربیت فرزندانم رسیدگی می‌کنم. من بر کار مسلطم نه کار بر من. علی‌الظاهر در جریان زندگی، ظالمی به گردنم نمی‌آید. نانی که می‌خورم نان کار و زحمت است و آبرو و احترامم محفوظ است.»

آدم‌هایی که از انفجارهای تروریستی با جراحات شدید، جان سالم به در می‌برند، ممکن است یک عمر گوشه‌نشین شوند و نتوانند با وضعیت جدیدشان کنار بیایند؛ سباستین بلین اما مثل آنها نبود.