خرداد ۶۹ است و امتحانات ثلث سوم‌. امتحان عربی داریم، در حالی که تقریباً نیمی از سال معلم عربی نداشته‌ایم. آقای سجادی، دبیر عربی‌مان که همیشه سر کلاس و میان درس دادن، به‌عنوان آنتراکت، درباره فیلم‌های محبوبش حرف می‌زد، ناباورانه قصه خودش را تمام کرده و جای خالی‌اش را هیچ‌کس پر نمی‌کند جز دبیر ادبیات که عربی درس دادنش خیلی خوب نیست.

شاید هیچ درختی به اندازه گردو درخت نباشد! با چه نیرو و اطمینانی درخت‌بودن خودش را به رخ می‌کشد! با چه پشتکاری قد برمی‌افرازد و سخت و سنگین می‌شود؛ پشتکاری که در برگ برگش پیداست…

بهت نگفتم نیا؟ نگفتم اونجا بمون؟ نگفتم شهر جای تو نیست؟ گفته بودم شهر یه‌جور دیگه‌ست. با ما‌ها فرق دارن. یه‌جور دیگه زندگی می‌کنن.