چند روز پیش که شنیدم یک سهمیه المپیک نصیب دوومیدانی زنان ایران شد، یاد رویداد سال98 ژئوپارک قشم افتادم. لابه‌لای بی‌شمار دونده‌ای که از تمام کشور برای دویدن آمده بودند، 2دختر 13-12ساله جنوبی ساکن همان روستای سلخ، محل مسابقه، حضور داشتند که با مانتو و مقنعه و کتانی‌هایی که اصلا مناسب دویدن نبود، پابه‌پای ما 30کیلومتر تریل دویدند.

آفتاب تند و داغ بود. همه‌چیز در آن خیابان دمشق له‌له زنان عرق می‌ریخت. ساختمان‌ها و پیاده‌روها از هُرم گرمایی که از همه‌‌چیز برمی‌خاست تب‌دار می‌لرزیدند. صداها نیز سخت سوخته و خاموش بودند.