ویترین
تا روشنایی بنویس!
«تا روشنایی بنویس!» نوشته احمد اخوت ترجمان گوشه‌ای از احوال نویسندگان (این منزویان عاشق نوشتن) است و به شرح و بیان چیزهایی می‌پردازد که با «نا» و «نه» سر و کار دارند. مثلا ناخوانده، نانوشته، نرسیده ، ناتوانی و مانند اینها. همچنین روزگار آن انسان منزوی را مد نظر می‌گیرد وقتی از صفحه سفید (نوشتن) وحشت دارد؛ یا آنگاه که می‌نویسد و خط می‌زند؛ یا وقتی نویسنده رفته است و فقط یادداشت‌ها و نسخه‌های دست‌نوشته‌اش باقی مانده؛ یا آن زمان که به حدی از همه چیز متنفر است که ترجیح می‌دهد از او نشانی باقی نماند...
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:« نویسنده حالا ظاهرا آماده نوشتن است. همه مقدمات را فراهم کرده و می‌خواهد اگر اتفاقی نیفتد حتما داستان یا مقاله‌اش را بنویسد. مدت‌ها درباره موضوع موردنظر تحقیق کرده و فیش‌ها و یادداشت‌هایش منظم روی میز است. طرح مطلب را قبلا جزء‌به‌جزء و دقیق نوشته است. شروع و پایانش را هم مشخص کرده. قلم را برمی‌دارد که بنویسد، اما نمی‌تواند. جمله اول را یکی، دوبار می‌نویسد و خط می‌زند. معلوم نیست چرا دلشوره دارد. برای اینکه قلمش گرم بشود و به راه بیفتد گل و بته و آدم می‌کشد. خانه‌ای کنار جوی آب با دودکش و خورشید و ... از اینها کاری بر نمی‌آید . نگران، چند جمله‌ای را خوشنویسی می‌کند . این کار هم فایده ندارد . الان دو ساعت از شروع کار گذشته است. نه ، نمی‌شود. کاغذ را مچاله می‌کند و دور می‌اندازد. امروز انگار میوزها با او سر ناسازگاری دارند و نمی‌خواهند دستش را بگیرند تا بنویسد.»
این کتاب 286 صفحه‌ای را انتشارات جهان کتاب در قطع رقعی با شمارگان 550 نسخه، به بهای 43هزار تومان منتشر کرده است.
در همینه زمینه :
