گروهدرمانی در طول دوره جنگ جهانی دوم رایج شد و آن زمان، تعداد روانشناسان و مشاوران آن قدری نبود که بتوانند به همه مراجعان درگیر با مشکلات سلامت روان مربوط به جنگ کمک کنند. به همین دلیل به جلسات گروهی با موضوعات مشترک رو آوردند. در ایران نیز این گروهها فعالند؛ اما بسیاری از مردم از وجود آنها خبر ندارند یا نمیدانند چطور باید به این جلسات دسترسی پیدا کنند. علیرضا تبریزی، روانشناس و مشاور در اینباره به همشهری میگوید: «گروهدرمانیها معمولا برای درمان اختلالات نیست و بیشتر برای کاهش فشار مشکلات یا بهبود شرایط زندگی است و در تمام دنیا رایج است و اثرات مثبتی هم دارد. چیزی که در همه گروه درمانیها مشترک است، این است که افراد حاضر در گروه با مسئلهای مشترک دور هم جمع میشوند و یک درمانگر حرفهای گروه را هدایت میکند.»
او درباره اینکه این جلسات در کدام مراکز برگزار میشود، عنوان میکند: «در گروهها حداقل 15نفر شرکت میکنند و مراکز مشاوره، فضاهای بزرگی برای جا دادن افراد یک گروه ندارند. به همین دلیل کمتر مرکزی این کار را انجام میدهد. اما با گسترش فضای آنلاین، گروهدرمانیهای آنلاین روی کار آمده که خروجی بدی هم نداشتهاند.» به تأکید این پزشک گروهدرمانی معمولا موجب بهبود شرکتکنندگان، القای امید، تجربه مشترک، تبادل اطلاعات و تجربیات، تقویت روابط اجتماعی، تخلیه هیجانی و تقویت مهارتهای اجتماعی بخشی میشود.
پنج شنبه 21 تیر 1403
کد مطلب :
229716
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/BgZJk
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved