مردی که از همان بچگی «آقا» بود

حیف. اگر قرار به گفتن فقط یک جمله درباره مهدی مهدوی‌کیا باشد باید گفت او آقامنش‌ترین فوتبالیست ایرانی در تمام این سال‌ها بوده است. مهم‌ترین ویژگی مهدی، اخلاق یگانه او بود و چه حیف که در این عکس‌های قدیمی نمی‌شود ردپای این خصوصیت را به‌شکل ملموس پیدا کرد و دور آن خط کشید.
مهدی سال‌های جوانی در پست مهاجم بازی می‌کرد و کارش در بانک‌ملی آن‌قدر گرفته بود که همزمان در 3 رده جوانان، امیدها و بزرگسالان این تیم بازی می‌کرد و گل می‌زد. اما در اخلاق و رفتار او هیچ اثری از این روحیه تهاجمی دیده نمی‌شد و طی 20سال حضور در میدان به‌ندرت کسی رفتار پرخاشگرانه‌ای از کیای محبوب پرسپولیسی‌ها مشاهده کرد. شاید تنها خاطره این‌چنینی از مهدی به همان لحظات رویارویی با  بحرین محدود شود که در بازی رده‌بندی جام ملت‌های چین برگزار می‌شد و مهدی به هواداری از علی دایی با بحرینی‌ها درگیر و اخراج شد. این البته تنها کارت قرمز مهدی در دوران فوتبالش نبود، اما تنها کارتی بود که به‌دلیل درگیری با بازیکنان حریف نصیب او شد. مهدوی‌کیا در فینال بازی‌های آسیایی بانکوک مقابل کویت هم از بازی اخراج شد اما کارت قرمزش دلیل کاملا فنی داشت. یک بار هم اواخر دوران فوتبالش در استیل‌آذین به‌شکلی عجیب از بازی اخراج شد و داور مسابقه ادعا کرد او از الفاظ رکیک استفاده کرده است؛ادعایی که هیچ کس آن را باور نکرد. مهدی مهدوی‌کیا بیش از هر باشگاه دیگری در هامبورگ بازی کرد و بارها بهترین بازیکن بوندس‌لیگا در پست خودش شناخته شد. بخشی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های به‌جامانده از او نیز متعلق به روز خداحافظی‌اش از فوتبال است. روزی که بعد از شکست پرسپولیس در فینال جام‌حذفی به تنهایی و ناباورانه میدان را برای آخرین بار دور زد، 4 گوشه زمین را بوسید و در حالی که فقط عکاس‌ها همراهی‌اش می‌کردند از زمین خارج شد. البته باشگاه پرسپولیس بعدها در بازی با پیشکسوتان میلان به جبران این ماجرا پرداخت و خداحافظی در خوری را برای مهدی تدارک دید. در آن روز یک تابلوی بسیار نوستالژیک و دوست‌داشتنی برای پرسپولیسی‌ها تکرار شد؛ تعویض فرشاد پیوس با مهدی مهدوی‌کیا؛ جانشینی 17 به جای 17.