گزارش
عروس گلم
با مستقل شدن زنان کره‌ای و پایین آمدن آمار ازدواج در این کشور، فیلیپینی‌ها عروس رؤیایی کره‌ای‌ها هستند. آنها حاضرند مثل زنان قدیم کره از خانواده همسرشان مراقبت کنند
«اما سومامپونگ»، هزاران کیلومتر دورتر از دهکده کوهستانی‌ای که در آن متولد و بزرگ شده، از مادر شوهرش مراقبت می‌کند. این کار او، جدا از رسیدگی به همسر و فرزندانش و کار پاره‌وقت و امور روزانه مزرعه خانوادگی است.
او یکی از هزاران زنی است که با مردان در کره‌جنوبی ازدواج کرده و به این کشور که جمعیت آن به‌شدت در حال پیر شدن است مهاجرت کرده‌اند. علاوه بر پیر شدن جمعیت، کره‌جنوبی شاهد شانه خالی کردن زنان از سنتی دیرپاست که در اعصار مختلف، به‌عهده آنها بوده است؛ زنان در کره‌جنوبی، نه‌تنها باید به همسر و فرزندان خود رسیدگی کنند بلکه باید در خدمت والدین همسر خود هم باشند.
زنان مهاجر حالا بخشی از این خلأ را پرکرده و سومامپونگ یکی از آنهاست. او از طریق خدمات همسریابی یک کلیسای فیلیپینی با همسرش لی بیونگ هو آشنا شده و در پی ازدواج با او به کره‌جنوبی مهاجرت کرده است.
بر خلاف دیگر کشورهای توسعه‌یافته در شرق آسیا مانند هنگ‌کنگ و سنگاپور، کره‌جنوبی هرگز اجازه نداده است که کارگران خارجی وارد صنعت خدمات در این کشور شوند؛ مگر اینکه پیشینه‌ای کره‌ای داشته باشند. با این حال، برخی مناطق «تورهای ازدواجی» را ترتیب داده‌اند تا به افراد مجردی که در مناطق روستایی و شهرستان‌ها زندگی می‌کنند برای یافتن همسر مناسب کمک کنند.
سومامپونگ از 3نسل مختلف از خانواده همسرش نگهداری می‌کند اما با این حال باید در مزرعه خانوادگی آنها هم کار کند و یک شغل مشخص داشته باشد.
این زن 48ساله درباره شرایط زندگی‌اش می‌گوید:«باید هم از نظر ذهنی و هم از نظر بدنی کاملا قوی باشم تا از پس مسئولیت‌هایی که به من سپرده شده‌اند بربیایم.»
روز او، ساعت 5صبح شروع می‌شود؛ یعنی زمانی که او باید برای خانواده صبحانه آماده کند. بعد از آن، او باید کارهای خانه را انجام دهد و بعد از ساعت‌ها کار، فرزندانش را به مدرسه ببرد. بعد از سپردن بچه‌ها به مدرسه، کار او به‌عنوان منشی در یک اداره محلی شروع می‌شود. بعد از پایان ساعت کار اداری، او یا مشغول رسیدگی به سبزیکاری‌ها در مزرعه خانوادگی است یا خانه را تمیز می‌کند. کمک کردن به بچه‌ها در انجام تکالیف درسی هم بخشی از کارهای روزانه اوست.
در کنار همه اینها، او مراقب اصلی مادربزرگ 89ساله خانواده است؛ کسی که بدون کمک دیگران، حتی نمی‌تواند راه برود. سومامپونگ به مادرشوهرش کمک می‌کند به دستشویی برود، او را حمام می‌کند و حتی لباس‌هایش را بر تن او می‌پوشاند. او پیش از این یگانه مراقب پدرشوهر سالمندش هم بوده است که در سال 2012 درگذشت.
تلاش‌های او اما نادیده نمانده است؛ در انتهای بهار، سازمان امور خانواده کره‌جنوبی، به او نشان «هیوبو» اعطا کرد. این نشان، به‌عنوان جایزه به افرادی که خدمات مناسبی به والدین همسر خود ارائه می‌دهند داده می‌شود. درحالی‌که زنان مهاجر در دسته‌بندی خاصی قرار می‌گیرند، این جایزه ملی استثنائا آنها را در کنار زنان کره‌جنوبی قرار می‌دهد. به‌نظر می‌رسد در آینده، این جایزه بیشتر از کره‌ای‌ها به مهاجران داده شود. زنان در کره‌جنوبی، بسیار کمتر از گذشته تمایل یا توانایی این را دارند که چنین خدماتی را که به‌صورت سنتی بخشی از وظایف عروس خانواده درنظر گرفته می‌شود به والدین همسرانشان ارائه دهند.
رویکرد مطلق مردسالارانه در کره‌جنوبی به این معناست که زنان کارمند علاوه بر شغلی که بیرون از خانه دارند، باید بیشتر بار کارهای خانه را به دوش بکشند. این شرایط برای بسیاری از زنان غیرقابل‌تحمل است و به همین‌خاطر، بسیاری از آنها، زندگی خانوادگی را پس می‌زنند.
براساس آمارهای دولتی، سال گذشته، تنها 22.4درصد زنان مجرد در کره‌جنوبی معتقد بودند که ازدواج ضروری است. این رقم، در سال 2010میلادی 46.8درصد بوده است. افت علاقه‌مندی زنان به ازدواج، نگرانی‌های زیادی را در کره‌جنوبی ایجاد کرده است؛ چون این کشور، یکی از پایین‌ترین نرخ زاد و ولد را هم در سراسر دنیا دارد.
کره‌جنوبی، همچون یک بمب ساعتی جمعیتی است؛ تا سال2030 میلادی، تقریبا یک‌چهارم جمعیت این کشور دست‌کم 65سال سن خواهد داشت. این شرایط، این نگرانی عمده را هم ایجاد کرده است که اگر قرار نیست خانواده‌ها از جمعیت سالخورده نگهداری کنند، پس چه‌کسی قرار است این مسئولیت را به‌عهده بگیرد؟
«پارک این سئونگ» 48ساله که در اینچئون از مادر بیوه و بیمارش نگهداری می‌کند، تلاش کرده است از بنگاه‌های همسریابی بین‌المللی استفاده کند. او که تا حالا در تلاش‌هایش ناکام بوده می‌گوید: «اگر بخواهیم واقع‌بینانه بگوییم، هیچ زنی در کره‌جنوبی با مردی همچون من ازدواج نمی‌کند چون ازدواج با من به‌صورت خودکار به معنی نگهداری از مادرم است. برخی مردان واقعا خوش‌شانس هستند چون همسرانی دارند که از والدین آنها نگهداری می‌کنند. من واقعا به آنها حسودی می‌کنم، اما به‌خوبی می‌دانم که نمی‌توانم یکی از آنها باشم.»
در مناطق روستایی و شهرستان‌ها، اوضاع، با توجه به دهه‌ها مهاجرت جوانان- به‌خصوص زنان- به‌مراتب نسبت به شهرها بدتر است. آنهایی هم که در روستاها و شهرستان‌ها باقی مانده‌اند، به‌شدت به نقش‌های جنسیتی اعضای خانواده پایبند هستند.
مادر شوهر سومامپونگ یکی از همین موارد است. هر بار که پسر او تلاش می‌کند تا در کارهای خانه به همسرش کمک کند، برآشفته و عصبانی می‌شود. سومامپونگ درباره این رویکرد مادرشوهرش می‌گوید:«او همیشه تأکید می‌کند که مردان مثل پادشاهان هستند.» با این حال سومامپونگ تلاش می‌کند تا با نگاه مثبتی به این رویکرد مادرشوهرش نگاه کند.
او در پاسخ به این سؤال که آیا احساس خوشبختی می‌کند می‌گوید:«وقتی که زندگی‌ام را با همسرم شروع کردم، خیلی خوشحال بودم.» همسر او، به واسطه کار کردن در یک شرکت الکترونیکی و کمک‌خرجی که از مزرعه به‌دست می‌آورد، روی هم رفته درآمد متوسطی دارد.
سومامپونگ برنامه‌ریزی کرده است تا با پول جایزه‌اش - 2هزار دلار آمریکا- به دیدار خانواده‌اش در فیلیپین برود. او آخرین بار آنها را 6سال پیش دیده است. بسیاری در روستای هوئنگ‌سونگ، جایی که سومامپونگ و خانواده‌اش زندگی می‌کنند، این زن را به چشم یک عروس نمونه نگاه می‌کنند. نام‌کو هیونگ، یکی از مقامات شهرداری که این زن فیلیپینی را برای جایزه هیوبو نامزد کرده بود می‌گوید:«او برای دیگر زنان مهاجر در منطقه ما یک مثال بسیار خوب است.»
حدود 260هزار زن خارجی به کره‌جنوبی مهاجرت کرده‌اند تا با مردان این کشور ازدواج کنند. هر ساله حدود 15هزار نفر به کره‌جنوبی می‌رسند. بیشتر آنها از چین، ویتنام و فیلیپین هستند و زنان جوانی هستند که از فقر به کره‌جنوبی پناه می‌آورند.
برخی از آنها گرفتار روابط آزارگرانه‌ای می‌شوند و کارشناسان در کره‌جنوبی معتقدند که آنها، بدون درنظر گرفتن فرهنگی که از آن آمده‌اند، مجبور می‌شوند تا به فرهنگ مردسالارانه در کره‌جنوبی احترام بگذارند. در کره‌جنوبی، کتاب‌های درسی‌ای وجود دارد که در آنها تصریح شده مردان این کشور، «زنانی را دوست دارند که به همسران خود عمیقا احترام می‌گذارند و از نظرات آنها پیروی می‌کنند.»
هیانجو نائومی چی، استاد سیاستگذاری عمومی در دانشگاه هوکایدو در این‌باره می‌گوید: «جایزه هیوبو، نقش‌های جنسیتی سنتی را در جامعه کره‌جنوبی زنده نگه می‌دارد و این حس را القا می‌کند که مراقبت از خانواده و امور آن، کاری است که تماما باید توسط زنان انجام شود. دادن این جایزه به زنان مهاجر، بسیار مسخره است چون به آنها القا می‌کند که اگر می‌خواهند زن یک کره‌ای باشند، باید چنین زن ایده‌آلی باشند. این نوع تفکر، افسانه‌ای است و چنان از واقعیت دور است که جوانان در مناطق روستایی خانه‌هایشان را ترک می‌کنند تا به آن تن ندهند.»
بونی لو، زنی که در سئول زندگی و کار می‌کند و برنامه‌ای برای ازدواج ندارد، معتقد است که اعطای این جایزه، دیگر در جامعه امروز کره‌جنوبی موضوعیتی ندارد؛ «تقریبا هیچ زن 20تا 40ساله‌ای را در کره‌جنوبی پیدا نمی‌کنید که بخواهد جایزه هیوبو را ببرد. ما هرگز جایزه‌ای برای دامادهای نمونه نداشته‌ایم، چون چنین افرادی اصلا وجود ندارد.»
منبع: ژاپن تایمز
هیانجو نائومی چی: دادن این جایزه به زنان مهاجر، بسیار مسخره است چون طوری به آنها القا می‌کند که اگر می‌خواهند زن یک کره‌ای باشند، باید چنین زن ایده‌آلی باشند
در همینه زمینه :
کلاس سودوکو
زندگی
کلاس سودوکو