قدم زدن در هوای گرم تهران

لیلا نوریان/فعال اجتماعی

در دمای 40درجه این روزهای تهران خدا کند کاری برایتان پیش نیاید که مجبور شوید به خاطرش مسافت طولانی را قدم‌زنان سپری کنید و دستتان هم برای استفاده از سامانه‌های درخواست تاکسی آنلاین به‌خاطر افزایش قیمت سرسام آور آن بسته باشد و عطایش را به لقایش ببخشید و ترجیح دهید خودتان اقدام کنید. در یکی از این روزهای داغ، گذرم افتاد به خیابانی در شمال شهر. از سر ناچاری در ستیغ ظهر تابستان زیر نور خورشید عالم‌تاب، از بخت بد روزگار هر چه قدم می‌زدم بر شدت گرما افزون‌تر می‌شد و حس قدم زدن و تلاش برای انجام آنچه باید را به فراموشی می‌سپردم اما با کنجکاوی بیشتر بر دانستن این افزایش گرمای ناگهانی به اطراف نگاهی انداختم. متوجه شدم که خیابان زیر سایه درختان نمی‌تواند آنقدر گرم باشد اما ساختمان‌هایی با نمای شیشه‌ای تابش خورشید را چند برابر و دوباره در خیابان پهن می‌کرد. حتی درختان نگون‌بخت هم نمی‌توانستند جلوی این انعکاس خیره‌کننده نماهای شیشه‌ای ساختمان‌ها را بگیرند.چندین ساختمان دیگر با نماهای متفاوت سنگی هم دیده می‌شد. با خود فکر می‌کردم که این به‌هم‌ریختگی در نماهای شهر متعلق به یک نقطه و مکان خاص نیست و در همه جای شهر در بافت‌های تاریخی، مسکونی و تجاری دیده می‌شود که به جای حظ بصری از نمای شهر توسط مردم و القای آرامش درواقع ذهن را مشوش و ناآرام می‌کند. بماند که گرمای آفتاب در آن خیابان البته در آن روز مرا به بیمارستان کشاند که این گرمازدگی محصول چندساعت پیاده‌روی در خیابان‌های ذره‌بینی تهران بود.