ایستاده روی سکوی اراده

بهاره خسروی|خبرنگار
منطقه 11


«سندرم داون» حاصل یک جهش ژنتیکی است که شخص مبتلا را دچار دیر‌آموزی می‌کند. اما این به معنای عدم یادگیری و آموزش‌پذیری آنها نیست. موفقیت‌های ورزشی و هنری «‌‌علیرضا مؤذن» جوان ورزشکار و هنرمند ما در محله «قلمستان» شاهد این مدعاست. او با تلاش و حمایت‌های پدر و مادر، مربیان، مشاوران و استادان متخصص، موفق به کسب عنوان نخست مسابقات دوومیدانی کشوری، مقام اول مسابقات دو 100متر و 200‌متر کشورهای آسیایی ابوظبی در سال 2018 شده است، علیرضا همچنین در رشته «فوتسال» و هنر «معرق» و موسیقی نیز دستی بر آتش دارد. در این گزارش مهمان خانواده مؤذن شدیم و با پدر و مادر این جوان ورزشکار هم‌محله‌ای درباره راه‌های رسیدن به مسیر موفقیت او به گفت‌وگو نشستیم.  

در یک بعدازظهر دلچسب بهاری، راهی خیابان ولی‌عصر(عج) و خانه گرم خانواده مؤذن شدم. «علیرضا» همسایه مهربان و موفق ما، متولد سال 1377 است و به گفته «ثریا مؤذن» مادرش مشکل او در 4ماهگی از سوی پزشکان تشخیص داده شد و این کمک بزرگی در شروع به موقع روند درمانی‌اش کرد. خانم مؤذن با اشاره به این موضوع سر صحبت را باز می‌کند: «در 3 یا 4 ماهگی، پزشکان بیماری علیرضا را تشخیص دادند. از آنجا که هر دو تحصیلکرده و آگاه بودیم با علم و اطلاعات درباره این بیماری به سرعت کارهای درمانی‌اش را برای رسیدن به سطح مورد نیاز آغاز کردیم. روزهای اول قبولش کمی سخت بود، اما خیلی زود این واقعیت را پذیرفتیم که باید برای تربیت و رشد صحیح فرزندمان به سطح معمول افراد سندرم‌داون و حتی افراد عادی تلاش مضاعفی را باید داشته باشیم. خوشبختانه همسر همراهی دارم و در کنار آنها پدرم و پسر بزرگم حمایت خوبی از علیرضا داشتند. علیرضا در 3سالگی توانست با کمک کلاس‌های کاردرمانی صحبت کند. با توجه به اینکه شاغل بودم، علیرضا را باید در مهدکودک نامنویسی می‌کردم. به همین دلیل تا 7 سالگی و پیش از مدرسه در مهدهای کودک‌ عادی کنار بچه‌های دیگر بود. کارم چند برابر شده بود. کار بیرون از خانه و رسیدگی به کارهای او مسئولیتم را چند برابر می‌کرد. اما هیچ‌وقت احساس خستگی و ناامیدی نمی‌کردم و از تلاش کردن برای به موفقیت رسیدن پسرم، خسته نمی‌شدم.»

شکوفایی استعداد ورزشی

روی میز گوشه اتاق پر است از لوح‌های تقدیر و مدال‌های رنگی که علیرضا در مسابقات مختلف ورزشی کسب کرده است. پدر علیرضا «حسین مؤذن» مدال‌های رنگارنگ او را نشان می‌دهد و در تکمیل صحبت‌های همسرش می‌گوید: «علیرضا پای ثابت بیشتر مسابقات داخلی و خارجی است. آنقدر در مسابقه‌ها شرکت کرده که حساب عنوان‌ها و مدال‌هایش از دستمان خارج شده است. از دوران کودکی قدرت بدنی بالایی داشت و همیشه خوب می‌دوید. حتی در مدرسه معلمانش به این ویژگی‌ او اشاره می‌کردند. مدیر مدرسه دوران ابتدایی‌اش می‌گفت: وقتی‌کاری داریم علیرضا همیشه از بقیه زودتر می‌رسد. حتی در دویدن برای رسیدن به سرویس، بازی در میان دوستان و اجرای حرکات آکروباتیک، نسبت به همدوره‌ای‌هایش یک سر و گردن بالاتر بود. با تشویق معلمان، او را برای پرورش استعدادش در کلاس «کاراته» ثبت‌نام کردیم.»
به گفته حسین مؤذن، علیرضا در کلاس کاراته نیز بسیار موفق بود و خیلی زود همه فنون این رشته ورزشی را به درستی یاد گرفت و تقریباً پیروز میدان مبارزه شد. او در ادامه می‌گوید: «پس از صحبت با مشاور و پزشک متخصص «مغز و اعصاب» به این نتیجه رسیدیم که شاید ادامه این ورزش برای علیرضا به صلاح نباشد، به همین دلیل تلاش کردیم در رشته «دوومیدانی» فعالیت‌های ورزشی‌اش را ادامه دهد.»

حرکت در مسیر موفقیت 

صحبت‌های ما حسابی گل انداخته بود که علیرضا به جمع ما پیوست. مادر علیرضا درباره فعالیت‌های ورزشی او توضیح می‌دهد: «پس از کسب مقام اول در مسابقات دو مدرسه، کم‌کم پای پسرم در مسابقات منطقه‌ای که شهرداری مجری آن بود باز شد و به‌ترتیب موفقیت در هر مرحله سبب حضور علیرضا در میدان وسیع‌تر از محله یعنی شهر و استان شد. آشنایی با کانون «سندرم‌داون» موجب شد که پسرم همچنان در مسیر موفقیت‌های بزرگ‌تری قدم بگذارد. به دعوت دکتر «علی‌اصغر داد‌خواه» مسئول «المپیک ویژه» به مسابقات المپیک راه پیدا کرد و با همت «پوراندخت بنیادی» مدیرعامل کانون سندرم‌داون، راهی مسابقات بین‌المللی شد. کسب عنوان نخست کشوری در مسابقات دوومیدانی و مقام اول مسابقات دو 100 متر و دو 200‌متر کشور «ابوظبی» در سال 2018 از مهم‌ترین مقام‌های ورزشی پسرم است. با کسب این عنوان قرار است سال 2020 در مسابقات جهانی آمریکا نیز شرکت کند. البته به جز دوومیدانی در زمینه فوتسال نیز فعالیت می‌کند و یکی از دروازه‌بانان تیم فوتسال سندرم‌‌داون است.»علیرضا پس از کلاس پنجم، وارد هنرستان فنی و حرفه‌ای زیر نظر بهزیستی می‌شود و همین موضوع به پرورش استعداد‌های هنری این جوان ورزشکار کمک می‌کند. فعالیت در زمینه «معرق»، «گلیم» و «جاجیم‌بافی» و... یادگیری هنر موسیقی و کار با آلات موسیقی مانند «تنبک»، «ارگ» و «سنتور» از دیگر توانمندی‌های همسایه جوان و فعال ماست. 

منتظر تحقق وعده‌های شهردار

خانم و آقای مؤذن هر دو از ورزشکاران مطرح کشور در رشته «وزنه‌برداری» و «والیبال» هستند. هردو آنها حاضرند در صورت اختصاص دادن فضای ورزشی به کودکان سندرم‌‌داون در منطقه11، رایگان به این افراد آموزش دهند. حتی این پیشنهاد را به شهردار منطقه11 ارائه داده‌اند اما به‌رغم قول‌های همکاری و مساعدت از سوی شهرداری، هنوز هیچ‌کدام عملی نشده است. مادر علیرضا در این‌باره می‌گوید: مهندس‌ «آبادیان» شهردار منطقه که برای دیدن علیرضا به خانه‌مان آمده بود، قول اختصاص یک مجموعه ورزشی و تفریحی را برای بچه‌های سندرم‌داون دادند اما متأسفانه تاکنون این قول عملی نشده است و با توجه به سکونت تعداد قابل توجهی از خانواده‌ها که در منطقه کودک مبتلا به سندرم‌داون دارند، اما متأسفانه هیچ فضایی برای ورزش کردن آنها نداریم. تنها جایی که اغلب برای تمرین با پسرم می‌روم بوستان «رازی» است اما متأسفانه در این بوستان، همه جور قشری حضور دارند که مناسب برای بچه‌ها نیست. 
بسیاری از چهره‌ها و هنرمندان قول همکاری و اجرای برنامه رایگان را برای کودکان سندرم‌داون، در صورت مشخص شدن فضا و مکان مناسب، داده‌اند. اما هنوز این امر محقق نشده است.» از دیگر وعده‌های عمل نشده شهردار منطقه تشرف علیرضا به همراه پدر و مادرش به کربلای معلی بوده است که مادر علیرضا در پایان صحبت‌هایش از آن یاد می‌کند.