پرسپولیس به پیش

پرسپولیس در بازی برگشت با الدوحیل حماسه‌ای فراموش‌نشدنی ساخت و با برتری سه بر یک برابر قهرمان قطر، برای دومین فصل پیاپی به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسید. سرخ‌ها پارسال هم به این مرحله رسیدند، اما شکست چهار بر صفر برابر الهلال عربستان در بازی رفت، همه رویاهای‌شان را به باد داد. حالا شاید نگرانی‌های زیادی در مورد تکرار همان اتفاق وجود داشته باشد، اما الان شرایط با پارسال متفاوت است. اگر فاکتور مخرب محرومیت برانکو را نادیده بگیریم، نیمه‌نهایی امسال برای پرسپولیس حداقل چهار حسن نسبت به نیمه‌نهایی پارسال به همراه دارد؛ امتیازاتی که سرخپوشان را به حضور در نخستین فینال آسیایی‌شان امیدوارتر می‌کند.
    قطعا بزرگ‌ترین مزیت بازی با السد نسبت به نیمه‌نهایی پارسال، در کار بودن یک بازی خانگی برای قرمزها است. پارسال پرسپولیس در این مرحله به الهلال عربستان خورد که هر دو بازی در زمین بی‌طرف برگزار شد. امسال اما دیدار برگشت با السد در آزادی خواهد بود. پرسپولیس معمولا در مسابقات آسیایی از حضور هوادارانش در آزادی به بهترین شکل ممکن بهره برده است؛ نمونه بارزش همین بازی آخر با الدوحیل و صعود تاریخی سرخ‌ها به مرحله بعد. آنها در دور قبل هم در همین ورزشگاه توانستند شکست مقابل الجزیره را جبران کنند و به یک‌چهارم برسند. پرسپولیس در دور گروهی سابقه بردن همین السد را هم در ورزشگاه آزادی دارد. پس این یک پوئن بسیار بزرگ برای تیم برانکو است.
  پرسپولیس در بازی رفت نیمه‌نهایی پارسال با الهلال، جلال حسینی و کمال کامیابی‌نیا را به‌دلیل محرومیت در اختیار نداشت. الان هم برای بازی رفت با السد طبق معمول کمال دوباره محروم است و حتی در خط دفاعی محمد انصاری هم به او افزوده شده، اما خوبی کار این است که جلال حسینی مشکلی برای بازی ندارد. آمار و ارقام هم نشان می‌دهد پرسپولیس با جلال و بدون این بازیکن دو تیم کاملا متفاوت است. حسینی علاوه بر اینکه از نظر تکنیکی مدافع خارق‌العاده‌ای است، از حیث روانی هم رهبر و بزرگ‌تر تیم محسوب می‌شود و حضورش در هر مسابقه‌ای برای پرسپولیس می‌تواند یک نعمت بزرگ باشد.
  تجربه؛ این یک امتیاز فوق‌العاده دیگر است. پرسپولیس پارسال برابر الهلال تا حدی چوب بی‌تجربگی‌اش را هم خورد. آنها فصل پیش بعد از 17سال به نیمه‌نهایی رسیدند، اما امسال حضوری دیگر را در این مرحله تجربه می‌کنند. پرسپولیس حالا دیگر تیم ناشی پارسال نیست که ناگهان عنان کار را از دست بدهد و حتی امیدی برای بازی برگشت هم باقی نگذارد. به‌عنوان مثال شایان مصلح پارسال بعد از حضور در زمین روی گل سوم تیم الهلال دچار اشتباه شد، اما امسال که او به جای انصاری محروم در برابر السد فیکس خواهد بود، انتظار می‌رود خیلی پخته‌تر بازی کند. این موضوع در مورد امثال بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده و احمد نوراللهی هم صدق می‌کند.
  مهم‌ترین اتفاقی که پارسال قبل از بازی رفت با الهلال کمر پرسپولیس را شکست، اعلام محرومیت ناگهانی مهدی طارمی و این باشگاه در فاصله 48ساعت تا شروع مسابقه بود. امسال اما چنین قصه‌ای وجود ندارد و شب بازی بچه‌ها راحت می‌خوابند. اگر تیم درگیر ضربات داخلی نشود و همه تمرکزش را برای مقابله با رقیب بیرونی بگذارد، طبعا شانس موفقیتش هم افزایش خواهد یافت.