گفت‌وگو با بانی ساخت مدرسه خیّرساز «خدیجه الکبریس » در خیابان رودکی
مدرسه‌سازی نور امید به زندگی‌ام تاباند
بهاره خسروی
همه چیز از یک دعوت دوستانه برای حضور در افتتاحیه یک مدرسه خیّرساز، از ۲ سال، قبل شروع شد. حضوری که انگیزه مدرسه‌سازی را در دل دکتر «نصرت‌الله نیرومندپور» در دوران سالمندی زنده می‌کند تا برای ساخت مدرسه و اعتلای آموزش‌وپرورش میان نسل نوپای کشور پیشگام شود. گامی که به گفته این پزشک نیکوکار ۸۸ساله، باعث شد در دوران سالمندی جانی دوباره بگیرد. او بی‌صبرانه مشتاق است تا مراحل ساخت مدرسه به پایان برسد و حضور دانش‌آموزان و نشاط آنها را در مدرسه ببیند. به بهانه ساخت مدرسه «خدیجه الکبری(س)» در خیابان رودکی منطقه ۱۰، مهمان او و همسرش «مریم کریمی شیرازی» و «تقی‌محی‌الدین» وکیل این زوج، شدیم و با آنها درباره لذت انجام کارخیر و مدرسه‌سازی گفت‌وگو کردیم.
دانش‌آموز ممتاز مدرسه مروی
نصرت‌الله نیرومندپور در سال ۱۳۱۱ در محله طرشت تهران پا به عرصه هستی گذاشت. از آنجا که در آن دوران، محله‌های تهران کمتر از انگشتان یک دست بود و زندگی شهری در مناطق مرکزی شکل انسجام‌یافته‌تری داشت، برای ادامه تحصیل از این محله راهی مناطق مرکزی پایتخت شد. این پزشک مدرسه‌ساز دوران ابتدایی را در مدرسه «جلوه» در میدان رشدیه و دبیرستان را در مدرسه «مروی» از مدارس معروف پایتخت، پشت سر می‌گذارد. دکتر نیرومندپور، دانش‌آموز ممتاز معروف‌ترین مدارس تهران قدیم، با بیان این مطلب سر صحبت را باز می‌کند و در ادامه از ماجرای مهاجرتش به دیار فرنگ برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی تعریف می‌کند: «بعد از تحصیل در این مدارس برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی راهی کشور آلمان شدم. در این کشور بعد از طی کردن دوره عمومی رشته پزشکی در رشته گوش و حلق و بینی تخصص گرفتم. اما همیشه، از همان دوران نوجوانی، خدمت به مردم کشورم و کمک به آنها با هدف محرومیت‌زدایی، به اندازه توان و بضاعتم، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های زندگی‌ام بوده است. به همین دلیل، بعد از گرفتن تخصص به کشورم بازگشتم و در یکی از محروم‌ترین بیمارستان‌های تهران که متعلق به سازمان تأمین اجتماعی بود برای مداوای قشر کارگر جامعه مشغول به کار شدم.»
آشنایی با مجمع خیّران مدرسه‌ساز
تقریباً از ۲ سال پیش بود که دکتر به واسطه یکی از دوستانش با مجمع خیّران مدرسه‌ساز آشنا می‌شود و تصمیم می‌گیرد مدرسه بسازد. او در این‌باره توضیح می‌دهد: «برادر یکی از آشنایم دبیر دبیرستانی در جنوب تهران بود. او برایم از فعالیت‌های مجمع خیّران مدرسه‌ساز و اقداماتی که برای مدرسه‌سازی می‌توان انجام داد، تعریف کرد. علاقه‌مند شدم تا برای پیشرفت علم و دانش کشورم قدمی بردارم. با راهنمایی دوستان در مجمع، مدرسه خدیجه الکبری را در خیابان رودکی برای نوسازی با هزینه شخصی انتخاب کردم.»
دکتر همچنین درباره هدف و نیت قدم نهادن در این راه انسان‌ساز می‌گوید: «درکتاب آسمانی ما قرآن، مکرر به یادگیری علم و دانش و بسط و گسترش آن توصیه شده است. حتی علم‌آموزی نوعی عبادت محسوب می‌شود. بر اساس بعضی اسناد و روایات از ائمه‌معصومین(ع)، آموختن علم و دانش و انتقال آن به دیگران از برترین عبادات به درگاه خداوند محسوب می‌شود. وظیفه هر فرد مسلمانی است که اگر استطاعت مالی دارد، بخشی از دارایی خود را به توسعه علم و دانش و کارهای خیریه اختصاص دهد. چراکه با کمک به نشر علم و دانش و عمل به آیات‌الهی افراد از سعادت دنیا و آخرت بهره‌مند می‌شوند.»
به گفته او، پیشرفت و آبادانی هر جامعه‌ای درگرو افزایش سواد و آگاهی مردم آن سرزمین است. پس چه‌کاری بهتر از مدرسه‌سازی که می‌تواند با تربیت نسلی پویا و آگاه سعادت، آبادانی و پیشرفت کشور را همراه داشته باشد.
انرژی مثبت شرکت در کار نیک
بسیاری بر این باورند که سالمندی دوران انزوا و گوشه‌نشینی است. اما برای ذهن پویا و خلاق، زندگی چون رود روان همیشه در جریان است. دوران سالمندی البته برای دکتر نیرومندپورکه به‌تازگی در مسیر مدرسه‌سازی قدم نهاده، حکایت دیگری دارد: «به برکت شرکت در این کار خداپسندانه، نور امید و نشاط در زندگی من چند برابر شده است و احساس می‌کنم در دوران سالمندی انرژی و توانی مضاعف در جسم و جانم برای مدرسه‌سازی دمیده شده است تا خدمتگزار مردم کشورم باشم. بی‌صبرانه منتظر به پایان رسیدن مراحل ساخت مدرسه خدیجه الکبری هستم تا زنگ شادی و نشاط حضور دانش‌آموزان در آن به صدا درآید.»
پزشک دست به خیر
به گفته بسیاری از دوستان و آشنایان، دکتر نیرومندپور در انجام کار خیر ید طولایی دارد. این پزشک قدیمی بیمارستان دکتر فیاض‌بخش در آن سال‌ها هم با بیماران پدرانه رفتار می‌کرد. «تقی‌محی‌الدین» از آشنایان قدیمی و وکیل این پزشک در ساخت مدرسه خدیجه‌الکبری، با اشاره به این نکته می‌گوید: «آشنایی ما با آقای دکتر به سال‌های بسیار دور می‌رسد. دورانی که دکتر در بیمارستان فیاض‌بخش مشغول خدمت بودند. در آنجا هم دکتر بیشتر وقتشان را صرف مداوای بیماران و دلجویی از آنها می‌کرد. مدتی ریاست بخش گوش، حلق‌وبینی این بیمارستان برعهده داشتند و معمولاً برای مداوای بسیاری از بیماران نیازمند، دستمزد ناچیزی می‌گرفتند و یا کلا از دستمزدشان صرف‌نظر می‌کردند. دکتر بعد از دوران بازنشستگی کمک‌های خیرخواهانه‌شان را به بیماران با فعالیت در درمانگاه خیریه «ولی‌عصر(عج)» و «غدیرخم» همچنان ادامه دادند. در واقع همیشه برای انجام کار خیر پیشقدم هستند.»
مدرسه خدیجه الکبری(س)
یکی از مدرسه‌های قدیمی و فرسوده تکه دهم پایتخت «مدرسه خدیجه‌الکبری(س)» در خیابان رودکی، کوچه سرهنگ باستی است. این مدرسه پس از سال‌ها پذیرایی از دانش‌آموزان و تربیت افراد موفق، میزبان گرد و غبار فرسودگی بر جسم و جانش بود تا اینکه برای حفظ ایمنی دانش‌آموزان و کادر مدرسه گزینه تخریب و نوسازی روی کاغذ آمد و دکتر «نصرت‌الله‌نیرومندپور» از سوی مجمع خیّران مدرسه‌ساز عهده‌دار نوسازی مجدد این مدرسه شد.
مدرسه دخترانه خدیجه الکبری در مقطع متوسطه برای استفاده دانش‌آموزان منطقه ۱۰ در سال تحصیلی ۱۴۰۱ ـ ۱۴۰۰ به بهره‌برداری می‌رسد. این مدرسه به مساحت ۹۰۰مترمربع در ۴ طبقه، هر طبقه ۳۰۰مترمربع زیر بنا، نوسازی شده است. ۹ کلاس درس، ۲ اتاق اداری، یک آبدارخانه، ۹ چشمه سرویس بهداشتی ویژه دانش‌آموزان، اتاق بهداشت، کتابخانه، سالن اجتماعات، با سیستم گرمایشی موتورخانه و خنک‌کننده کولر و همچنین طبقات مجهز به آسانسور آماده می‌شوند تا دانش‌آموزان بی‌دغدغه به تحصیل فکر کنند و در فضایی ایمن آموزش ببینند.
