سیاستمدار
برنامه‌ریز
عبدالمجید مجیدی ١٩ دی١٣۵١، رئیس سازمان برنامه و بودجه شد
حمیدرضا محمدی
در اقتصاد خبره بود و در برنامه‌ریزی زبده؛ یکی از کاربلدترین رجل عصر پهلوی در حوزه کاری‌اش. «عبدالمجید مجیدی»، زمانی ریاست سازمان برنامه و بودجه را برعهده گرفت که قیمت نفت لجام‌گسیخته افزایش یافت و «یک‌دفعه جهش کرد و رفت به بیش از 5دلار رسید، در دسامبر١٩٧٣ [دی ١٣۵١] بود. سپس از اول ژانویه ١٩٧۴ [دی١٣۵٢] رفت به یازده‌دلار و شصت‌سنت [رسید]. » و کار به جایی رسید که «وقتی درآمد نفت قرار بود بالا برود، ما وحشت‌مان می‌گرفت چون همیشه بیش از آنچه عملا درآمد اضافه بشود، تعهدات اضافه می‌شد... لذا ما همیشه درگیر این بودیم که چه‌جوری جواب تقاضاها را بدهیم... ولیکن همیشه ما بدهکار بودیم... فاصله اعتبارات طرح‌ها، اعتبارات مورد درخواست با آنچه ما عملا می‌توانستیم جواب بدهیم خیلی زیادتر بود.»
در میان اطرافیان شاه اما او از معدود کسانی بود که انتقاد می‌کرد، گاهی البته، و یک‌مرتبه‌اش، در سال١٣۵۵، «اعلیحضرت خیلی هم از این حرف من خوش‌اش نیامد و ناراحت شدند و پا شدند جلسه را تمام کردند و رفتند بیرون» چون گفته بود: «ما مملکتی بودیم که داشتیم به خوشی زندگی می‌کردیم. خوب، پول بیشتری دلمان می‌خواست. درآمد بیشتری دلمان می‌خواست که مملکت را بسازیم. یک دفعه این درآمد نفت که آمد مثل سیلی بود که تمام زندگی ما را شست و رفت. » و به دوستانش گفته بود:«آقایان، این واقعیت است. بایست به اعلیحضرت بگوییم. این درآمد نفت است که پدر ما را درآورد. »
در آن 5سال حضور در این سازمان، اگرچه برنامه‌های چهارم و پنجم عمرانی کشور را او نوشت و مهم‌ترین عضو کابینه هویدا در دهه50 در حوزه اقتصاد بود اما اعتقاد داشت «هیچ وقت این مسئله مطرح نشد که ما این‌‌قدر [زیاد] پول داریم که نمی‌دانیم با آن چه کنیم. هیچ‌وقت در مورد ایران که من هیچ وقت خاطرم نمی‌آید. ما همیشه گرفتاری کسر بودجه را داشتیم.»
در همینه زمینه :
