«خواب دیدم که می‌دویدم. کوچه خانه‌مان را تا زیرگذر دویدم. چادر به سر داشتم و نداشتم. اشک به چشم داشتم و نداشتم. کسی نگاهم می‌کرد و هیچ‌کس نبود. نفس‌زنان به دکان رحیم رسیدم. هوا تاریک و روشن بود. نسیم ملایمی می‌وزید. مثل اینکه بهار بود. بوی گل می‌آمد. بوی محبوبه شب».