حالا سال‌های سال است که جای آن سلاخان چکمه‌پوش با دست‌های تا آرنج خونین که طرف حسابشان یا گله‌داران روستایی بودند یا دلالان دام و گوسفند که اغلب، کنار یکی از چند جوی روان در محدوده نخستین کشتارگاه‌ تهران میدان بهمن فعلی می‌ایستادند تا بعد از کشیده‌شدن تیزی کاردهای مصقل‌دیده و آویزان‌شدن لاشه حیوان مذبوح از قناره‌های چوبی رنگ‌باخته، مبالغی از قِران و صنار و شاهی، دست به‌دست کنند، جگرکی‌های لوکس با لژهای خانوادگی، وی‌آی‌پی‌های اختصاصی و کارگرانی از نانوا، پارکبان و کله‌پز تا پوست‌کن، سالن‌کار و پادو به‌دنبال مشتری آمدند و همچنان است که فعالند.