«تهران»، یکی از روستاهای کوچک و کم اهمیت شهر «ری» بود که تقریباً در ۶ کیلومتری آن قرار داشت. از قرن ششم هجری به بعد که شهرری مورد هجوم‌های ویران‌کننده‌ «مغولان» و جنگ‌های داخلی قرار گرفت، به تدریج رو به ویرانی رفت و تهران، این روستای زاغه مانند و به قول تذکره‌نویسان «لانه‌ مورچگان»، به تدریج رشد کرد و گسترش یافت.