من پدری را می‎‌‎شناسم که سینه‎‌‎اش به‌قدر اقیانوس‎‌‎ها و قاره‎‌‎ها پهناور بود. دغدغه‎‌‎مندی‎‌‎اش به خانه و کوچه و خیابانش بسنده نمی‎‌‎کرد که همه دنیا را و تک‎‌‎تک آدم‎‌‎های ریز و درشتی را که داشتند نفس‎‌‎زنان دنبال خوشبختی می‎‌‎گشتند، شامل می‎‌‎شد.