دنیا پر از کار و اداره و تلویزیون و اینترنت است؛ پر از تلفن. عادت کرده‌ایم به دیدن ساختمان‌های ریز و درشت از پشت پنجره نیمه‌باز تاکسی به‌جای درختان سرسبز، به خوردن پیتزا و ساندویچ ژامبون با سس اضافه و زل‌زدن به گل‌های مصنوعی گوشه اتاق، به ساعت‌ها نشستن پای تلویزیون و کامپیوتر و گوشی تلفن و دیدن مناظر سرسبز از پشت یک قاب شیشه‌ای چند اینچی.