سخت‌جان‌ترین موجودات زمین

گاهی ما انسان‌ها فکر می‌کنیم که مقاومت‌مان در مقابل سختی‌ها بیشتر از هر موجود دیگر روی زمین است و با هوش و فناوری‌ای که در اختیار داریم می‌توانیم امکان بقای بیشتری داشته باشیم. سال‌هاست که علم پزشکی بشر پیشرفت کرده است اما هنوز بسیاری از بیماری‌ها هستند که جان انسان‌ها را خیلی‌سریع‌تر از آنچه بسیاری تصور دارند می‌گیرند. اما روی کره خاکی در کنار ما موجوداتی هستند که احتمالا میلیون‌ها سال پس از ما هم همچنان زنده باقی خواهند ماند؛دانشمندان این روزها اسم جدیدی برای آنها گذاشته‌اند: وارثان زمین.

به گزارش همشهری، همین چند وقت قبل بود که دو کرم لوله‌ای بعد از ۴۲ هزار سال یخ زدن، توسط دانشمندان به حیات بازگشتند. این جفت نماتود(nematode) یا کرم لوله‌ای، پس از انجماد 42هزار ساله در ناحیه خاک منجمد روسیه باقی ماندند و سالم اما گرسنه بار دیگر زنده شدند. این کرم‌ها نمرده بودند و در اثر یخ‌زدگی سریع در حالت سرمازیستی (Cryonics) قرار داشتند. در واقع اما مقاوم و خارق‌العاده بودند که توانستند ۴۲ هزار سال به این صورت سر کنند و همچنان زنده بمانند.  ابتدا، دانشمندان فقط به بی‌عیب و سالم بودن این کرم‌های ۴۰000  ساله پی بردند، اما پس از گرم کردن نمونه‌های یخی، در اطراف این کرم‌ها غذا قرار دادند. پس از گذشت چند هفته، این کرم‌ها شروع به حرکت و خوردن غذاها کردند. این نِماتودها که برای قرن‌ها یخ زده بودند، در واقع هیچ‌گاه حیات خود را از دست نداده بودند. این کرم‌ها اما در مقاومت و جان‌سختی تنها نیستند. یکی از مهم‌ترین موجوداتی که نحوه‌ حیات‌شان دانشمندان را همواره شگفت‌زده می‌کند تاردیگریدها هستند.


خرس‌های شگفت‌انگیز آبی

مهم نیست در ظرف آب جوش قرار بگیرد یا حتی آن را به خلأ در فضا بفرستید؛خرس آبی در هر شرایطی زنده باقی می‌ماند.

 خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای را جان‌سخت‌ترین موجود جهان می‌دانند. نحوه جان به دربردن این موجود میکروسکوپی از شرایط بسیار سخت ازجمله خلأ حالا مسئله اصلی گروه‌های مختلف تحقیقاتی است.

به‌عنوان مثال یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه شیکاگو مدت‌هاست که فقط یک دستور کاری دارند: بررسی نحوه زندگی خرس آبی که در محافل علمی به نام Tardigrada شناخته می‌شود.

خرس آبی جانور آبزی کوچکی با هشت پا است که به‌عنوان گونه‌ای از پیچیده‌ترین جانوران «شدت‌دوست» (جانورانی که‌ می‌توانند در محیط خشن فیزیکی و شیمیایی زندگی کنند) شناخته شده است. خرس‌های آبی می‌توانند دمایی از صفر مطلق (صفر کلوین یا حدود منفی ۲۷۲ درجه سانتی‌گراد) تا دمای نقطه جوش آب را تحمل کنند. خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی(به میزانی چند صد برابر آنچه برای یک انسان کشنده است) زنده بمانند. خرس‌های آبی می‌توانند بدون آب و غذا مدت‌های طولانی (در حدود 10 سال) زندگی کنند، تا حدی که میزان آب بدن‌شان به ۳ درصد برسد. در سال ۲۰۰۷، آژانس فضایی اروپا، 3 هزار جاندار را به مدار پایین زمین فرستاد و دانشمندان این مؤسسه در کمال شگفتی متوجه شدند که تاردیگریدها توانسته‌اند ۱۲ روز تمام خارج از کپسول مدارگرد، زنده بمانند!


تنبل‌های وارث زمین

دانشمندان به تازگی با استفاده از یک مدل ریاضی، قدرت بقای این موجودات را تحت 3 نوع شرایط بسیار کشنده و فاجعه‌آمیز آزمایش کرده‌اند؛ برخوردهای سیارک‌ها به زمین، پرتوهای کشنده تابیده شده از ابرنواخترهای نزدیک و پرتوهای گاما.

 این شرایط می‌توانند هر جانداری را از سطح یک سیاره پاک کنند اما تاردیگریدها زنده باقی می‌مانند. این جانداران می‌توانند پرتوهای با قدرت 5 هزار تا 6 هزار گری را تحمل کنند. برای اینکه میزان جان‌سختی آنها را متوجه شوید باید بدانید یک انسان باید خیلی خو‌ش‌شانس باشد که پرتوی با میزان ۵ گری را تحمل کند و زنده بماند!

برای همین دانشمندان می‌گویند حتی با برخورد یک سیارک به زمین به‌احتمال بسیار بالا باز هم خرس آبی می‌تواند به حیاتش ادامه دهد.

محققان در تلاش هستند تا از نحوه مقاومت این موجود میکروسکوپی در بدترین شرایط ممکن الهام بگیرند تا شاید نسل جدید موادی را تولید کنند که می‌تواند بخش‌های مختلف عملی ازجمله فناوری اطلاعات، ساخت سلول‌های نوری و دیگر موارد را تحت‌تأثیر قرار دهد.

جالب‌ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک و ‌تر است که باعث شده این موجود در مناطقی مانند استوا و هیمالیا هم دیده شده‌ و حتی در خلأ زنده بماند. اندازه بیشتر آنها از 3/0 تا 5/0 میلی‌متر و بزرگ‌ترین آنها به کمتر از 5/1 میلی‌متر می‌رسد و سرعت حرکت‌شان نیز آنقدر کند است که به «جانور کندرو» یا تنبل معروف هستند.