ماجرای هیجان‌انگیز خیابان برعکس

 ونک در گذشته از ۲بخش تشکیل شده بود. بخش شرقی یا ونک خاوری و بخش غربی یا ونک باختری؛ بخش‌هایی با هویت‌های متفاوت که در صفحات تاریخ تهران از آنها یاد شده است. یکی از محله‌هایی که ارامنه در تهران برای نخستین بار در آنجا ساکن شدند، ده ونک بود که به آن محله ارامنه هم می‌گفتند. مهرشاد کاظمی، تهران‌پژوه می‌گوید: «ونک خاوری (شرقی) را ونک ارامنه می‌نامیدند و قلعه‌ای داشت که جایی برای ارمنی‌های کوچنده (مهاجر) بود. در زمان محمدشاه قاجار، به خواست وزیر او، میرزا آغاسی، سیزده خانوار ارمنی از چهارمحال و بختیاری به ده ونک کوچانده شدند تا با کشت و زرع، علوفه‌ سربازان دولتی را تامین کنند. برای اسکان آنها نیز دژ و قلعه ساخته شد.»
 هر چند سال‌هاست این قلعه از بین رفته و اثری از آن باقی نیست، اما گستره‌ آن از باختر خیابان سئول کنونی تا خاور بزرگراه کردستان را دربرمی‌گرفت. این قلعه‌ حیاط مرکزی و 4برج داشت. اکنون باشگاه آرارات کنونی در جایی ساخته شده است که پیش‌تر زمین‌های قلعه بود. کاظمی ادامه می‌دهد: «بخش باختری هم همان ده ونک فعلی است که آن را می‌شناسیم و هنوز مانند گذشته تاریخ و هویت قدیمی‌اش را حفظ کرده است.» کاظمی در ادامه می‌گوید:« ساخت جاده تهران‌ـ کرج را سال ۱۳۴۱ آغاز کردند و ۴سال بعد به اتمام رسید. بعد از اتمام ساخت جاده تهران‌ـ کرج، ساخت بزرگراه چمران (پارک‌وی سابق) و بزرگراه مدرس (شاهنشاهی سابق) شروع شد. بعدها در این محدوده لونا‌پارک و شهربازی ساخته شد. راهی که از بزرگراه چمران به لونا پارک منتهی می‌شد و قبلاً به آن جاده اوین به ونک می‌گفتند، همیشه پر از خودروی پارک شده بود که منتظر بودند سربالایی را با دنده خلاص بروند! این خیابان به خیابان برعکس تهران معروف بود؛ چرا که یک سرازیری داشت نه سربالایی و گفته می‌شد این اشتباه بر اثر خطای دید و ترفند مهندسی است. همچنین شایع بود که وقتی گله گاواهالی ونک از این قسمت رد می‌شوند، حالت نیمه‌وحشی پیدا می‌کنند و بالا و پایین می‌پرند. بدین‌ترتیب، انواع و اقسام حدس‌های عامیانه در این‌باره مطرح می‌شد که در هر صورت برای افرادی نوعی سرگرمی بود.»