تعرض‌های خبری

فرزام شیرزادی_داستان‌نویس و روزنامه‌نگار
از شیوع ویروس کرونا، پیشگیری، همه‌گیری، سفرکرده‌ها و نکرده‌ها و خیل بایدها و نبایدهای این روزها که بگذریم، می‌رسیم به خبرهای ضدونقیض روان‌صاف‌کن، به‌ویژه در روزهای نوروز.
هفتم یا هشتم فروردین، بخشی از برنامه‌ای درباره کرونا به‌نقل از تلویزیون ایران در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد؛ ویدئویی کوتاه و موجز درباره اینکه کرونا قادر است تا 8 ساعت در هوا جولان بدهد و راه منخرین و چشم و دهانتان را بیابد و بی‌آنکه بفهمید خودش را بچپاند آن تو.
2روز بعد معاون آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در ویدئویی حدود 16دقیقه صحبت‌های روز گذشته رئیس سازمان بهداشت جهانی را به فارسی برگرداند و لابه‌لای این برگردان به فارسی، چند بار تأکید کرد که رئیس سازمان بهداشت جهانی گفته کروناویروس در هوا معلق نمی‌ماند و نیازی به ماسک برای تردد در شهر نیست و دوباره چند روز بعد توصیه‌هایی برای استفاده حتمی از ماسک و اینکه ماسک تقلبی چه تفاوتی با ماسک واقعی دارد و قس علی‌هذا.
چند خبر دیگر هم در همین فضا منتشر شد درباره بهره از زنجبیل و سیر و پیاز و تأثیر به‌ظاهر شگرف تندی‌ها و تیزی‌های دیگر. بعد از آن هم ویدئویی منتشر شد که همه اینها باد هواست و لاطائلات و پشیزی ارزش ندارد و کرونا وقعی به سیر و پیاز و دارچین نمی‌نهد. حالا اینها را داشته باشید در کنار دیگر خبرهایی که همین چند روز نوروز، دمار از روح و روان خیلی‌ها درآورد و به‌نوعی تعرض خبری محسوب می‌شد؛ از خوردن و نخوردن ویتامین سی بگیرید تا تاثیر ویتامین دی بر بالا بردن ایمنی تن و تناول موز و تخم‌مرغ و پرتقال و گوشت و لقمه‌های کله‌گربه‌ای برای زورمند شدن و فراری دادن کرونا.
از همه اینها هم اگر سرسری بگذریم، می‌رسیم به خبرهای پنجه‌کشان بر ذهن و روان؛ جز آمار رسمی مرگ و میر، آمارهای پایین و بالای متعددی منتشر شدند و می‌شوند. به‌نظر می‌آید در جایی که بخشی از جامعه به اخبار رسانه ملی – بنا به دلایلی که بحثش در این مقال نمی‌گنجد – بی‌اعتمادند و بی‌تفاوت، اندام پیر و فرتوت روزنامه و روزنامه‌نگاری این سرزمین هم به گور یله شده و اگر به‌ دادش نرسند که بعید است برسند، در آینده جز تصویری باسمه‌ای چیزی از آن نمی‌ماند.