تحول انتقال اطلاعات بدون ارتباط فیزیکی و الکتریکی

 در دنیای امروز که اطلاعات به‌راحتی سرقت می‌شود، نقل و انتقال داده‌ها شکل حساس‌تری به‌خود گرفته و ایجاد راه‌های ارتباطاتی امن برای نقل و انتقال اطلاعات بیشتر از هرزمانی ذهن دانشمندان را درگیر کرده است. یکی از بهترین راه‌ها می‌تواند اینترنت کوانتومی باشد؛ جایی که اطلاعات خیلی فوری می‌تواند بین گره‌هایی که به‌صورت کوانتومی درهم تنیده شده‌اند، منتقل شوند.

چندی پیش دانشمندان دانشگاه بریستول و دانشگاه فنی دانمارک توانستند برای نخستین بار به تکنولوژی انتقال کوانتومی بین دو تراشه کامپیوتری دست پیدا کنند. به گزارش نیو اطلس، این تیم موفق شد اطلاعات را با سرعت بسیار زیاد و بدون هیچ ارتباط فیزیکی و الکتریکی از یک تراشه کامپیوتری به تراشه‌ای دیگر منتقل کنند. این اتفاق درهای جدیدی از تکنولوژی کامپیوتر کوانتومی و اینترنت کوانتوم باز کرد. این کار به زبان ساده، به این معناست که اطلاعات بین این دو تراشه نه به واسطه اتصالات الکترونیکی یا فیزیکی بلکه از طریق فرایند درگیری کوانتومی (جفت‌شدگی ذرات) منتقل شده‌اند. دن لولین فیزیک‌دان کوانتومی دانشگاه بریستول انگلستان در این‌باره می‌گوید: «ما توانستیم در محیط آزمایشگاه یک درگیری کوانتومی با کیفیت بین دو تراشه برقرار کنیم که تحت آن فوتون‌ها روی هر دو تراشه به یک حالت کوانتومی مشابه رسیدند. هر تراشه سپس به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شد تا با استفاده از این درگیری کوانتومی طیفی از فرایندها را انجام دهد».
دورنوردی یا تله پورت کوانتومی، به کمک پدیده‌ای به نام «درهم‌تنیدگی کوانتومی» (Quantum entanglement) انجام می‌شود. در این پدیده دو‌ذره آنقدر در هم گره می‌خورند که می‌توانند از فواصل دور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.  تغییر خصوصیات یک ذره همچنین باعث ایجاد تغییر فوری در دیگری می‌شود. بدون توجه به فاصله بسیار 2 ذره از یکدیگر، در اصل اطلاعات بین آنها مخابره می‌شود. هیچ محدودیت مسافتی در انتقال کوانتومی وجود ندارد و این همان اتفاق عجیبی است که حتی برای خود اینشتین هم معما بود. درک فعلی ما از فیزیک می‌گوید که هیچ‌چیز نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند ولی با نقل و انتقال کوانتومی به‌نظر می‌رسد اطلاعات محدوده این سرعت را شکسته‌اند. اینشتین به تله‌پورت لقب فعالیت رعب انگیز از فاصله دور را داده بود. کاملا روشن است که در دنیای فعلی که اطلاعات به‌راحتی قابل سرقت است، این روش چقدر می‌تواند مفید باشد و مطالعات جدید نیز کمک می‌کند که به واقعیت نزدیک‌تر شود.  این تیم، موفقیت 91درصدی را در این آزمایش گرازش داده و همچنین موفقیت در انجام سایر عملکردهایی که برای کوانتوم کامپیوتری بسیار مهم است. پیش از این نیز اطلاعات بین مسافت‌های بسیار طولانی منتقل می‌شد؛ ابتدا در یک اتاق، سپس در فاصله 25کیلومتری، بعد در 100کیلومتری و در نهایت بالای 1200کیلومتر از طریق ماهواره. در تئوری، درگیری کوانتومی در هر مسافتی کار می‌کند. 2ذره پیوندی ناگسستنی با یکدیگر برقرار می‌کنند. به این معنا که با نگاه کردن به یک ذره می‌توان اطلاعات لازم را در مورد ذره دیگر، هرجایی که هست (در این مورد در یک تراشه کامپیوتری جداگانه)، به‌دست آورد. این انتقال البته قبلا بین بخش‌های مختلف یک تراشه رایانه‌ای انجام می‌شد اما نقل و انتقال اطلاعات بین 2 تراشه متفاوت موفقیت بزرگ دیگری برای کامپیوتر کوانتومی است.

سریع‌تر از نور
هیچ محدودیت مسافتی در انتقال کوانتومی وجود ندارد و این همان اتفاق عجیبی است که حتی برای خود اینشتین هم معما بود. درک فعلی ما از فیزیک می‌گوید که هیچ‌چیز نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند ولی با نقل و انتقال کوانتومی به‌نظر می‌رسد اطلاعات محدوده این سرعت را شکسته‌اند