«حرمان» در پالت جای نمی‌گرفت
امید نعمتی؛ خواننده گروه پالت می‌گوید همچنان همکاری خود را با این گروه ادامه می‌دهد اما آثار مستقل هم خواهد داشت
نسیم قاضی زاده:
جمعه 29دی برای نخستین بار امید نعمتی، بدون پالت روی صحنه می‌رود؛ آن هم در حالی که که طی روزهای گذشته نخستین آلبوم مستقلش را با نام «حرمان» روانه بازار موسیقی ایران کرده است؛ آلبومی که به گفته خودش و آهنگسازش ـ صادق تسبیحی ـ بیش از 4سال زمان برده است.
حالا نعمتی همچون اغلب خوانندگان گروه‌های موفق که از جایی تصمیم می‌گیرند فعالیت شخصی‌شان را فارغ از سبک گروه دنبال کنند، آمده تا حرف‌های تازه‌اش را برای مخاطب نویی که احتمالا در جست‌وجوی آن بوده، بگوید. به بهانه آلبوم جدید و اجرا در جشنواره موسیقی سراغ او رفته‌ایم.
طبیعتا در جشنواره امسال حرمان را اجرا خواهید کرد؛ درست است؟
بله، دقیقا. طی صحبتی که با مسئولان جشنواره داشتیم قرار شد کل آلبوم حرمان را اجرا کنیم که البته سورپرایزهایی هم خواهیم داشت. سعی کرده‌ایم اجرایمان به گونه‌ای باشد که از ویدئو و نور کمک بگیریم تا پرفورمنس جدی‌تری داشته باشیم و فقط موسیقی نباشد. به نظر من کنسرت یک تجربه دیداری ـ شنیداری‌است و سعی کرده‌ایم به هر دو بخش آن توجه کنیم. امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد. نخستین بار است که آلبوم حرمان را به‌طور زنده اجرا می‌کنم و این فضا برای من دنیایی ناشناخته است. البته برایم خیلی هیجان‌انگیز هم هست و دوست دارم ببینم نظر مخاطبان چه خواهد بود.
به‌نظر شما جشنواره موسیقی فجر در فضای موسیقی ایران چه جایگاهی دارد؟
جشنواره فجر تنها جشنواره بزرگ موسیقی ماست چون همه پتانسیل موسیقی ما در شکل‌های مختلف در آن دیده می‌شود و گروه‌های خارجی و آرتیست‌های بین‌المللی هم در آن حضور دارند. جشنواره اگر مرتب برگزار شود و یک سیاست را دنبال کند به فضای موسیقی کشور خیلی کمک خواهد کرد. در چند سالی که موزیک کار می‌کنم دیده‌ام که سیاست‌ها مثلا با تغییر دولت‌ها مدام تغییر می‌کند که خیلی خوب نیست. اگر سیاست‌های جشنواره بتواند به ترتیبی جلو برود که موزیسین‌های خارجی در کشور حضور داشته باشند و افراد در داخل بتوانند از آنها بیاموزند یا آنها از ما بیاموزند بسیار مفید خواهد بود. این معاشرت بین موزیسین‌ها می‌تواند خیلی جذاب باشد.
شما چه با پالت و چه به‌صورت فردی، همیشه به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین خواننده‌های آنچه به‌عنوان موسیقی تلفیقی شناخته می‌شود شناخته شده‌اید؛ نظر شما درباره اضافه‌شدن بخش تلفیقی به جشنواره طی سال‌های اخیر چیست؟
با اینکه همیشه با اسم بخش تلفیقی مشکل داشته‌ایم اما انگار بخشی از موسیقی کشور شده است. در هر صورت ظاهرا این عنوان به موسیقی‌ای تعلق گرفته که در بخش اصلی نیست؛ مثلا پاپ یا سنتی نیست؛ یعنی موسیقی‌های خارج از این گونه‌ها را در بخش تلفیقی گذاشته‌اند که به نظرم خیلی خوب است و می‌تواند در سال‌های آینده منجر به این شود که صداهای نو و متفاوت شنیده شود و مردم متوجه شوند که موزیک می‌تواند چیزی جز آنچه همیشه در قالب موسیقی پاپ یا سنتی یا موسیقی کلاسیک بین‌المللی می‌شنوند هم باشد.
شما در فستیوال‌های موسیقی در کشورهای دیگر هم حضور داشته‌اید. سازوکار جشنواره ایران را چطور می‌بینید؟
همیشه در فستیوال‌های خارجی برایم جالب بوده که موزیسین‌های مختلف می‌توانند موسیقی یکدیگر را بشنوند. این تبادل می‌تواند به ما خیلی کمک کند. مثلا ما به‌عنوان موزیسین‌های ایرانی به فرانسه می‌رویم و با موسیقی‌هایی آشنا می‌شویم که می‌تواند به لحاظ علمی روی موسیقی‌مان خیلی تأثیر بگذارد. مثلا یک اجرا از موسیقی فلیفونیک ایتالیا در فستیوال فرانسه دیدم که برایم خیلی مفید بود و می‌تواند در آهنگسازی من تأثیر بگذارد و توجهم را به جاهای مختلف دنیا جلب کند. اساسا فضایی که فستیوال می‌تواند برای معاشرت ایجاد کند خیلی مؤثر و جذاب است.
امسال شما به واسطه حرمان، انگیزه مضاعفی برای حضور در جشنواره داشتید؛ جز این، دلیل حضورتان در جشنواره چیست؟
وقتی مسئولان جشنواره گفتند که بهتر است ما هم حضور داشته باشیم قبول کردیم. در همه این چند سال فکر کرده‌ام انگیزه واقعی ما برای اجرا در جشنواره می‌تواند این باشد که به موسیقی کمک کنیم و در جشن آن حاضر باشیم. از اول انقلاب موزیسین‌های مختلفی کار کرده‌اند و در اینکه موسیقی بتواند به راهش ادامه دهد و موسیقی جدی بتواند همیشه حضور داشته باشد خیلی مؤثر بوده‌اند؛ پس ما هم باید فعالیت کنیم.
چه شد که تصمیم به انتشار یک اثر مستقل گرفتید؟
در مورد آلبوم حرمان باید بگویم من همیشه ایده‌هایی داشتم که در پالت نمی‌گنجید؛ یعنی با ترکیب پالت همخوانی نداشت. هر کدام از ما در پالت چنین ایده‌هایی داریم و تصمیم گرفتیم این فضا را برای اعضای مختلف گروه پالت فراهم کنیم که بتوانند فعالیت‌های شخصی‌شان را هم پیش ببرند. من با صادق تسبیحی از همان سال‌ها آهنگی تنظیم کردیم که در پالت نتوانستیم بنوازیم و در واقع در فضای پالت خوب نشد؛ پس آن را یک جور دیگر تنظیم کردیم که حرمان شد و همین فضا را ادامه دادیم تا آلبوم شد. همکاری‌ام با پالت قطعا ادامه خواهد داشت. در حال کار روی آلبوم بعدی‌‌مان در فضایی خیلی خوب هستیم و به نظرم این‌روزها از بهترین روزهای پالت در 7ـ6سال گذشته است و پالت همچنان با قدرت و قوت بیش از پیش به کارش ادامه می‌دهد.
بنابراین همکاری شما با پالت ادامه خواهد داشت؟
قطعا موسیقی‌های جدیدتری از پالت خواهید شنید که با توجه به پختگی همه‌مان خودمان را هم راضی‌تر می‌کند و امیدوارم مخاطب هم راضی‌تر باشد.
آهنگسازی را از چه زمانی آغاز کردید و آیا قرار است این فعالیت شما هم ادامه‌دار باشد؟
آهنگسازی این آلبوم را از شب یلدای 4سال قبل شروع کردیم و از دوستانی که داشتیم برای ضبط کمک گرفتیم. آرمین احمدی‌فر که تنظیم‌کننده گروه چارتار است تنظیم‌هایی انجام داد و آهنگسازی‌هایی کرد. مهیار طهماسبی که در پالت، ویولن یا ویولنسل می‌نوازد سولوی خیلی درخشانی اجرا کرد و به نظرم این فضای دوستانه شکل گرفت و با صادق به همین صورت ادامه دادیم.
تمامی اشعار آلبوم جز یک غزل حافظ، از آثار شعرای نوگرا انتخاب شده‌اند؛ چه شد که به این مجموعه اثر رسیدید؟
خودمان شعرهای شاعرهای معاصر را دوست داشتیم. همیشه عاشق ابتهاج، منزوی، مصدق و دیگران بودیم. به‌نظرم این انتخاب‌ها برخاسته از یک جور دغدغه شخصی و ارادتی بود که ما در این سال‌ها به این شاعرها داشتیم و سعی کردیم در این آلبوم هم آن را به نوعی ابراز کنیم و خیلی شخصی روی این شعرها آهنگ بسازیم که البته زمان طولانی‌ای برد. در پالت ما یک گروه هستیم که سریع آهنگ‌هایی را می‌زنیم و زودتر به نتیجه می‌رسیم ولی این آلبوم در معاشرت من با صادق و از سفرهایمان شکل گرفته و به همین خاطر 4سال طول کشید تا آلبوم حرمان آماده شود. البته زمانی که برده را خیلی دوست دارم چون باعث شده خیلی چیزها در ما ته‌نشین شود تا زمان خواندن و ساختن، شناخت عمیق‌تری داشته باشیم و این برای من، خیلی دلنشین است.
همیشه عاشق ابتهاج، منزوی، مصدق و دیگران بودیم. به‌نظرم این انتخاب‌ها برخاسته از یک‌جور دغدغه شخصی و ارادتی بود که ما در این سال‌ها به این شاعرها داشتیم و سعی کردیم در این آلبوم هم آن را به نوعی ابراز کنیم
