خانم بازیگر

نیما بهدادی‌مهر/ روزنامه‌نگار
برای تحلیل جایگاه بازیگری فاطمه معتمدآریا نیازی به مقدمه چینی نیست و او را به لحاظ گستره و اهمیت نقش‌آفرینی‌هایی که داشته بحق باید خانم بازیگر نامید. هنرمندی که در سخت‌ترین و ساده‌ترین نقش‌ها چنان هنرمندانه سبک بازیگری خود را به نقش سنجاق کرده است که می‌توان برای تحلیل این سبک و ویژگی‌های هریک از نقش‌هایش دوره‌ای درسی را در دانشگاه‌های هنر گنجانید.

به‌واقع فاطمه معتمدآریا با درک درست از اندازه‌های هر نقش و تحلیل درست ژانر فیلم توانسته تا اشک و خنده مخاطبان را در هر دو ژانر ملودرام و کمدی دربیاورد. در این میان اگر به بازی هنرمندانه او در فیلم همسر ساخته مهدی فخیم‌زاده توجه کنیم متوجه توانایی‌های بالای او در رعایت حس‌های لحظه‌ای این نقش می‌شویم. معتمدآریا در فیلم همسر چنان توازنی میان دوپارگی حسی نقشش ایجاد می‌کند که مخاطب، او را در جایگاه یک همسر در خانه و یک مدیر در کارخانه می‌پذیرد.

او در دیگر نقش‌آفرینی‌های مهم کارنامه بازیگری‌اش در فیلم‌های یک‌بار برای همیشه، روسری آبی، هنرپیشه، کلاه قرمزی و پسرخاله، مرد عوضی، گیلانه، دختر شیرینی‌فروش، عینک دودی، اینجا بدون من، 100سال به این سال‌ها، آباجان و سریال زیرتیغ با هنرمندی تمام چند پارگی حسی نقش‌ها در موقعیت‌های دراماتیک این آثار را به تصویر کشید تا نمونه‌ای از شمایل حقیقی و اصیل بانوی شرقی و مادر نقش‌ها را در سینمای ایران به یادگار بگذارد؛ شمایلی که با وجود کم‌کاری‌های دهه اخیرش همچنان قابل استناد و دست نخورده باقی مانده و تحلیلگران سینمایی را هنگام مواجهه با کارنامه او به تحسین وامی‌دارد. تحسین برای بازیگری که موقعیت‌های بانوی ایرانی در کارکردهای متفاوتش (دختر، همسر، مادر) را به درستی و به‌اندازه روی پرده سینماها جان بخشید.