هم نقد، هم تحسین

این روزها که پرسپولیس شاهکار کرده و همه جا حرف از هنر برانکوست، برخی‌ها انتقادات تند ماه‌های گذشته از سرمربی پرسپولیس را یادآوری می‌کنند و آن را مصداق «تغییر رنگ» به شمار می‌آورند. این در حالی است که اتفاقا شرایط استاندارد یعنی همین؛ یعنی وقتی یک نفر اشتباه کرد، بی‌پروا نقد شود و وقتی کار خوبی انجام داد، سخاوتمندانه مورد تشویق قرار بگیرد. هنوز هم مثلا رفتار برانکو با مسلمان قابل انتقاد است؛ نه از این بابت که محسن را از ترکیب خارج کرد، بلکه به‌خاطر اینکه او را در اختیار باشگاه قرار نداد. برانکو مسلمان را روی نیمکت نشاند تا احتمالا دلش خنک شود. همین مسئله باعث شد تماشاگران در هر بازی نام او را صدا بزنند و پرسپولیس گاهی مثل داربی برگشت ضرر کند. مرد کروات آن روز باید نقد می‌شد و امروز باید تحسین شود. آیا جز این است؟